het besef dat elk moment zich ontvouwt zoals het bedoeld is.
Fouten bestaan niet. Geluk bestaat niet.
Toeval ook niet. Oorzaak en gevolg evenmin.
Er is alleen maar dit.
Dit onuitsprekelijke, ondoordringbare, onbeschrijflijke
dat tegelijk zo komisch onwerkelijk en zo verbijsterend echt is
als een stomp in je maag.
Hoe kan ik daar overheen gekeken hebben?
Dit is niet uit te leggen en niet uit te drukken?
Dit is God, Eenheid, Absolute Werkelijkheid, Bewustzijn,
Heilige Geest, manifest en verborgen, leegte en vorm.
En het is allemaal Een, en alles is goed.
Alles bevindt zich op de juiste plaats,
want wie zou het merken als dat niet zo was?
Er is niets te bereiken, want wie zou er iets bereiken als het wel kon?
Atomen en bergen en oceanen en licht verschijnen,
verdwijnen en verschijnen weer.
De dans der vormen die eigenlijk de dans der leegte is,
een dans die het begin en het einde van alle dingen vormt.
Elk moment bevat schepping en vernietiging,
elk moment verschijnt en verdwijnt er een nieuwe Kosmos
die geen sporen achterlaat.
En dat gaat altijd maar door, zonder begin, zonder einde.
Weet ge dat ge goden zijt,
en zonen en dochters van het allerhoogste?
(Jeff Foster)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten