Boing!

Wat je ziet en wat je hoort gaat vooraf aan het woord. 
Je hoort geen kerkklok slaan als de kerkklok slaat. 
Wat er in je aanwezigheid verschijnt is 'Boing!'. 
Niets meer, niets minder, precies dat en precies zoals het is. 
Je hele leven op dat moment is 'Boing!'. 
Zo is alles wat je ziet en alles wat je hoort jouw leven. 
Pas later, in de reflectie op wat je hoort, 
komen de woorden en volgt het onderscheid: 
'Ik hoor een kerkklok slaan.' 
En ik ben altijd te laat. 

Voorafgaand aan de woorden, is er niets dat ik kan bepalen. 
'Boing!' is precies en zonder meer 'Boing!', 
het komt niet en het gaat niet, het ontstaat niet en het vergaat niet, 
het is me volkomen ongrijpbaar, onbegrijpelijk 
en onbepaalbaar het dichtst nabij. 
Het is open, leeg, niet solide en niet substantieel. 
Het is precies wat het is en het is mijn leven op dat moment.
Dit wil zeggen, dat mijn leven open is, onbepaald, 
ongrijpbaar, ongeboren, doodloos, duister. 
Mijn leven kan niet stuk. 
En wat de dagelijkse situatie betreft gebeurt er niets, 
is er nooit iets gebeurd en zal er nooit iets gebeuren. 
De situatie waarin mijn leven zich bevind is geen soliede gegeven. 
Ze is onbepaald. 

Er is geen illusie, geen realisatie, geen geboorte, 
geen dood, geen levende wezens en geen boeddha's.
Ofschoon mijn leven onbepaald is, ongeboren en allesomvattend, 
heeft het de onbetwiste vorm van mijn lichaam en geest 
en heeft alles wat daarin verschijnt - wat ik zie, wat ik hoor, 
wat ik voel, wat ik denk - een duidelijk onderscheiden vorm. 
Dus is er geboorte en dood, illusie en realisatie, 
en zijn er levende wezens en boeddha's. 
Vorm is openheid. Openheid is vorm. 
Mijn leven is een niet op te heffen paradox. 
Voor mijn dagelijkse bestaan betekent deze paradox dat de situatie 
waarin mijn leven zich bevindt, precies is wat ze is. 
Ziekte is ziekte. Lente is lente. Gedoe is gedoe. 
Vreugde is vreugde. Verdriet is verdriet. 
Juist omdat mijn leven onbepaald is, 
vraagt de situatie die mijn leven nu bepaalt 
mij haar onvoorwaardelijk als mijn leven te bekrachtigen. 
Er is niets anders. Geen gesjoemel! 
Zo is het. Dit is mijn leven en dit is mijn vrijheid en mijn bevrijding. 
Situatie na situatie.

(Maurice Knegtel)