nooit te zullen weten wat het is.
En toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven.
Zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg.
Zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat,
een verte voorbij onze ogen.
Het is vreemd maar ook mooi te bedenken
dat er ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd.
Te bedenken hoe we nu leven, hoe hier
maar ook niets ons leven zou zijn zonder
de echo`s van de onbekende dieptes in ons hoofd.
Niet de tijd gaat voorbij, maar jij en ik
buiten onze gedachten is er geen tijd
We stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen de wind.
(Rutger Kopland)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten