maandag 31 januari 2011
Gedicht
voor Bavo Lievens
Geef mij het centrum
ik geef je de omtrek
geef me de naaf
ik geef je het rad
geef me het punt
ik geef je de ruimte
geef me het zijn
ik geef je het worden
zo spreekt de mens in mij
tot de god
maar de god in mij spreekt
tot de mens:
geef me het worden
ik geef je het zijn
geef me de ruimte
ik geef je het punt
geef me het rad
ik geef je de naaf
geef me de omtrek
ik geef je het centrum
(Erik van Ruysbeek)
donderdag 27 januari 2011
Mijn wereld
In de wereld die ik als de mijne ervaar, is alles voor mij volledig uniek.
Niemand anders kan mijn ervaring kennen van de kleur rood,
mijn smaak van thee, mijn gevoelens van angst en geluk, van lopen, van dromen, of van waken.
Na verloop van tijd bepalen mijn ervaringen grotendeels mijn overtuigingen,
en wat ik geloof zal ik ook weer gaan ervaren.
Het is de wisselwerking tussen deze twee compagnons
die mijn levensverhaal lijken te beïnvloeden,
van moment tot moment, van dag tot dag, enzovoort.
Op dit bestaansniveau lijkt het alsof ik de producer,
de tekstschrijver, de regisseur, het draaiboek en de muziek
ben in een film met de' titel: 'Mijn verhaal'.
Als ik zo open mogelijk terugkijk op mijn leven,
zie ik hoe ik de mensen, de gebeurtenissen en patronen heb aangetrokken
die perfect aansloten bij de invloeden en beelden
die door mijn particuliere waarde- en normensystemen werden uitgezonden.
Veel mensen zijn heel enthousiast geworden over dit concept
en hebben voorgesteld en onderwezen dat als we onze gedachtepatronen
en onze overtuigingen kunnen veranderen,
we de manier waarop we het leven ervaren kunnen veranderen.
Het lijkt erop dat dit zo is, maar ook zij slaan de plank volledig mis.
Want wie wij werkelijk zijn, gaat verder dan de beperking van ervaring en overtuiging.
Wat voor bestaan tracht ik te creëren totdat ik herontdekt heb wie ik ben?
Wanneer zal ik duidelijk kunnen zien dat dat waarvan ik denk dat ik het wil,
datgene is wat ik echt nodig heb?
Zal mijn idee van hetgeen ik zou moeten creëren beter zijn dan dat van jou,
of zullen onze individuele visies botsen?
Dit blijkt een zich herhalend patroon te zijn.
Wat degenen die dit concept willen volgen zich waarschijnlijk niet realiseren,
is dat achter al onze wensen en verlangens om datgene te creëren
waarvan we denken dat we het willen, een verborgen reden schuilt...
een ander en veel krachtiger principe van onvoorwaardelijke liefde
dat continu functioneert en ons volkomen eigen is,
maar dat meestal niet wordt herkend.
Het is de kern van de levende paradox.
(Tony Parsons)
zondag 23 januari 2011
Een lied over een reis
Oproep aan alle geliefden!
Het is tijd om het kamp op te breken
in deze wereld van stof.
Vanuit de kosmos roept de klank van de afscheidsdrum me.
De gids is allang op en maakt de kamelen klaar.
Hij zegt dat het niet zijn schuld is dat we nog slapen
- wordt wakker!
Het geraas van vertrek is overal om ons heen -
kamelenbellen voor en achter ons.
Elk moment vertrekt een ziel op reis naar het onbekende.
Kijk!
Uit deze omgekeerde kaarsen in de nachtelijke hemelkom
werden fantastische wezens geschapen,
zodat het mysterie zich kon ontplooien.
Dit wervelen van planeten en sterren
bracht je een gezonde slaap.
Wees in dit leven beducht voor een slaap zo zwaar!
Mijn innerlijk zelf - zoek het Zelf van de liefde!
Mijn innerlijke vriend, zoek De Vriend!
Innerlijke getuige, blijf allert!
Het is niet je taak in slaap te vallen?
De straten zijn vol toortsen - overal is chaos en lawaai!
Vannacht geeft deze wereld van hebben en houden
geboorte aan een eeuwige?
Het is eenvoudig:
je dacht dat je stof was en ontdekt dat je adem bent.
Eerder was je onwetend, maar nu weet je beter.
Degene die je tot hier heeft gebracht
zal je ook verder leiden.
(Djelal-oed-Din-Roemi)
Het is tijd om het kamp op te breken
in deze wereld van stof.
Vanuit de kosmos roept de klank van de afscheidsdrum me.
De gids is allang op en maakt de kamelen klaar.
Hij zegt dat het niet zijn schuld is dat we nog slapen
- wordt wakker!
Het geraas van vertrek is overal om ons heen -
kamelenbellen voor en achter ons.
Elk moment vertrekt een ziel op reis naar het onbekende.
Kijk!
Uit deze omgekeerde kaarsen in de nachtelijke hemelkom
werden fantastische wezens geschapen,
zodat het mysterie zich kon ontplooien.
Dit wervelen van planeten en sterren
bracht je een gezonde slaap.
Wees in dit leven beducht voor een slaap zo zwaar!
Mijn innerlijk zelf - zoek het Zelf van de liefde!
Mijn innerlijke vriend, zoek De Vriend!
Innerlijke getuige, blijf allert!
Het is niet je taak in slaap te vallen?
De straten zijn vol toortsen - overal is chaos en lawaai!
Vannacht geeft deze wereld van hebben en houden
geboorte aan een eeuwige?
Het is eenvoudig:
je dacht dat je stof was en ontdekt dat je adem bent.
Eerder was je onwetend, maar nu weet je beter.
Degene die je tot hier heeft gebracht
zal je ook verder leiden.
(Djelal-oed-Din-Roemi)
woensdag 19 januari 2011
Over tegenwoordigheid
Tegenwoordigheid is een kwaliteit van verwelkomend,
open gewaarzijn dat eenvoudig is gewijd aan dat wat is.
Er kan nog steeds iemand zijn die gewaar is,
en iets waarvan hij of zij zich bewust is...
het geluid van stromend water, de smaak van thee, het gevoel van angst,
of de druk en de gewaarwording van het zitten op een stoel.
En dan kan er een loslaten plaatsvinden van degene die gewaar is,
en alles wat overblijft is tegenwoordigheid.
Dit alles is geheel vrij van oordeel, analyse,
de wens iets te concluderen of te bereiken.
Er is geen bewegen en geen verwachting.
Er is eenvoudig wat is.
open gewaarzijn dat eenvoudig is gewijd aan dat wat is.
Er kan nog steeds iemand zijn die gewaar is,
en iets waarvan hij of zij zich bewust is...
het geluid van stromend water, de smaak van thee, het gevoel van angst,
of de druk en de gewaarwording van het zitten op een stoel.
En dan kan er een loslaten plaatsvinden van degene die gewaar is,
en alles wat overblijft is tegenwoordigheid.
Dit alles is geheel vrij van oordeel, analyse,
de wens iets te concluderen of te bereiken.
Er is geen bewegen en geen verwachting.
Er is eenvoudig wat is.
In het begin is het voldoende toegewijd gewaarzijn toe te laten
met betrekking tot dat wat is.
Het loslaten van degene die gewaar is kan gemakkelijk volgen,
maar het kan nooit een taak zijn.
met betrekking tot dat wat is.
Het loslaten van degene die gewaar is kan gemakkelijk volgen,
maar het kan nooit een taak zijn.
Ik kan geen tegenwoordigheid 'doen',
omdat ik gewoon tegenwoordigheid ben.
Dus is er geen proces dat ik kan leren
omdat ik niet iets kan leren of bereiken wat ik reeds ben.
omdat ik gewoon tegenwoordigheid ben.
Dus is er geen proces dat ik kan leren
omdat ik niet iets kan leren of bereiken wat ik reeds ben.
Tegenwoordigheid is volkomen moeiteloos en is dichter bij mij dan ademhalen.
Tegenwoordigheid verlangt slechts van mij dat ik haar herken en toelaat.
Ik ontwijk of belemmer haar echter dikwijls.
Tegenwoordigheid verlangt slechts van mij dat ik haar herken en toelaat.
Ik ontwijk of belemmer haar echter dikwijls.
Het bestaan zou niet mogelijk zijn zonder tegenwoordigheid.
Ik ben tegenwoordigheid en jij bent tegenwoordigheid.
Als wij niet tegenwoordig zouden zijn, zou er geen bestaan zijn.
Tegenwoordigheid komt voort uit de bron van al wat is,
bekend of onbekend.
Wij zijn de enige bron van onze eigen unieke en alomvattende schepping.
Ik ben tegenwoordigheid en jij bent tegenwoordigheid.
Als wij niet tegenwoordig zouden zijn, zou er geen bestaan zijn.
Tegenwoordigheid komt voort uit de bron van al wat is,
bekend of onbekend.
Wij zijn de enige bron van onze eigen unieke en alomvattende schepping.
(Tony Parsons)
maandag 17 januari 2011
Over het oneindige
Want indien je spreken wilt van een deel van het oneindige,
dan moet je dat bestempelen als oneindig, en als het oneindig is,
valt het één zijn samen met het Al;
en dus is het universum één, oneindig en ondeelbaar.
Binnen het oneindige is er geen sprake van een groter of kleiner deel,
want willekeurig welk groter deel benadert de afmeting van het oneindige niet meer
dan willekeurig welk kleiner deel.
Je kunt de proportie, gelijkenis, eenheid en identiteit van het oneindige
niet dichter benaderen als mens dan als mier, als ster niet meer dan als mens,
want men benadert dit zijn niet meer als maan of als ster dan als mens of mier,
aangezien er in het oneindige geen verschil is tussen deze dingen.
En als deze dingen in het oneindige niet van elkaar verschillen,
niet anders zijn en geen soorten zijn, dan volgt daar noodzakelijkerwijs uit
dat ze geen aantal hebben en dat het universum dus, nogmaals,
één en onbeweeglijk is.
dan moet je dat bestempelen als oneindig, en als het oneindig is,
valt het één zijn samen met het Al;
en dus is het universum één, oneindig en ondeelbaar.
Binnen het oneindige is er geen sprake van een groter of kleiner deel,
want willekeurig welk groter deel benadert de afmeting van het oneindige niet meer
dan willekeurig welk kleiner deel.
Je kunt de proportie, gelijkenis, eenheid en identiteit van het oneindige
niet dichter benaderen als mens dan als mier, als ster niet meer dan als mens,
want men benadert dit zijn niet meer als maan of als ster dan als mens of mier,
aangezien er in het oneindige geen verschil is tussen deze dingen.
En als deze dingen in het oneindige niet van elkaar verschillen,
niet anders zijn en geen soorten zijn, dan volgt daar noodzakelijkerwijs uit
dat ze geen aantal hebben en dat het universum dus, nogmaals,
één en onbeweeglijk is.
(Giordano Bruno)
zaterdag 15 januari 2011
Ik Ben de Essentie
Ik Ben de Essentie van het al
in al haar grenzeloze tijdeloosheid
Ik Ben het wezen der dingen en de dingen zelf
als één en toch gescheiden
Ik doorgrondde het geheim
van leven en van dood
Ik doorvorste het moment van bevrijding
tot in eeuwige dimensie
Ik zag de Waarheid door Het te zijn
liefde was Ik door in Haar op te gaan
deel van het Geheel ben Ik
in Mij is alles saamgebracht en verbonden
Ik belichaam alle Buddha's aller tijden tegelijk
zo ook is de waterlelie in de ochtendzon
bijbel ken Ik noch koran
van zen en sufi blijft niets hangen
Ik Ben een onbeschreven blad
mijn traditie is de glimlach
van het eeuwige Moment
het leven de vreugde van Zijn Tegenwoordigheid
mijn bestaan de traan
op Zijn besmeurd Gezicht
in al haar grenzeloze tijdeloosheid
Ik Ben het wezen der dingen en de dingen zelf
als één en toch gescheiden
Ik doorgrondde het geheim
van leven en van dood
Ik doorvorste het moment van bevrijding
tot in eeuwige dimensie
Ik zag de Waarheid door Het te zijn
liefde was Ik door in Haar op te gaan
deel van het Geheel ben Ik
in Mij is alles saamgebracht en verbonden
Ik belichaam alle Buddha's aller tijden tegelijk
zo ook is de waterlelie in de ochtendzon
bijbel ken Ik noch koran
van zen en sufi blijft niets hangen
Ik Ben een onbeschreven blad
mijn traditie is de glimlach
van het eeuwige Moment
het leven de vreugde van Zijn Tegenwoordigheid
mijn bestaan de traan
op Zijn besmeurd Gezicht
(Han Stiekema)
donderdag 13 januari 2011
Voorbij alle voorbij's
Als gezien wordt dat alle concepten ter wereld slechts concepten zijn,
als alle denken terugvalt tot zijn natuurlijke ritme,
als het vergeefse zoeken van 'de aap in je hoofd' eindelijk tot rust komt,
wat is er dan nog over?
Voorbij ontwaken, voorbij verlichting, voorbij het werkelijke en het onwerkelijke,
voorbij bestaan en niet-bestaan, voorbij wat is en wat niet is,
voorbij zelf en niet-zelf, voorbij dualiteit en non-dualiteit,
voorbij leven en dood,
voorbij alle voorbij's, wat schijnt daar?
Wat schonk je het leven, wat bracht jou uit zichzelf voort, een eeuwigheid geleden,
zodat het zichzelf kon leren kennen?
Zodat het zichzelf kon aanraken, proeven, voelen, zien?
Wat houdt je vast, bemint je, omarmt je, altijd,
zoals een moeder haar pasgeboren baby omarmt?
Wat heeft je altijd naar zichzelf teruggeroepen,
al vanaf het allereerste begin?
Dit.
Alleen maar dit.
Altijd weer dit.
Altijd en eeuwig dit.
Ik vraag je met alle respect om alles te vergeten wat je weet,
alles wat je geleerd is, alles wat je ooit gelezen hebt
over spiritueel ontwaken, non-dualiteit, advaita, Eenheid en verlichting,
en een nieuwe mogelijkheid in overweging te nemen;
de mogelijkheid van bevrijding, hier en nu,
middenin dit schijnbaar doodgewone leven.
De mogelijkheid van absolute vrijheid, precies waar je bent.
En laten we dan nu opnieuw beginnen.
(Jeff Foster)
dinsdag 11 januari 2011
Alles kan gebeuren
Alles kan gebeuren,
maar zeker is dat dit
mij niet eeuwig kan bevatten
en ik dus sterven ga.
Deze gedachte, die waar is
als steen en het zout van de zee,
is slechts een bleek schijnsel
vergeleken met dat laatste moment
en het werkelijke gaan.
Nu de vrede te vullen
met verwachting en vrees,
zou onwaardig en dwaas zijn,
maar toch, dit is het decor –
deze deur die sluit
is het laatste geluid
dat ik hoor
in de kieren van de tijd,
waarna soms even ik zie:
het snelle lichtbeginsel,
weefde, wevend, geweven
tot een onvoorspelbaar
kloppend patroon,
waarin geen draad
zichzelf meer haat
en leven buigen is
voor het onophoudelijk licht
in wat hier mijn dit is.
(Hans Korteweg)
zondag 9 januari 2011
Word wat je bent
Men zegt wel dat de hoogste wijsheid onverschilligheid is, of, zoals Tsjwang-tse het zegt: 'De volmaakte mens gebruikt zijn geest als een spiegel; hij grijpt niets vast; hij weigert niets; hij ontvangt, maar bewaart niet.' Onverschilligheid betekent dat je geen spijt hebt over het verleden, of angst voor de toekomst; dat je het leven op zijn beloop laat zonder te proberen in te grijpen in hoe het is of hoe het wordt, dat je niet probeert prettige dingen te laten voortduren of onaangename dingen snel wil doen ophouden. Dit doe je door 's levens hartenklop te volgen, door in volmaakte harmonie te zijn met de steeds andere muziek die het maakt; dit wordt 'verlichting' genoemd. Kortom, het betekent onverschillig zijn tegenover het verleden en de toekomst, en in het eeuwige nu leven. Want de waarheid is dat verleden noch toekomst enig bestaan heeft buiten dit nu; het zijn zelf illusies. Het leven bestaat slechts op dit moment, en in dat moment is het oneindig en eeuwig. Want het moment van nu is oneindig klein; voordat we het kunnen meten is het al voorbij, en toch duurt het eeuwig. Deze beweging en verandering hebben de Chinezen Tao genoemd; toch is er eigenlijk geen beweging, want het moment is de enige werkelijkheid en daarnaast is er niets ten opzichte waarvan je kunt zeggen dat het beweegt. Daarom kan men het zowel 'het eeuwig bewegende' als 'het eeuwig rustende' noemen.
Hoe kunnen we ons in harmonie brengen met deze Tao? Een wijze zei eens dat als we proberen ermee in harmonie te komen, we ervan verwijderd zullen raken. Maar hij had niet helemaal gelijk. Want het eigenaardige is dat je er niet mee in disharmonie kunt zijn, al zou je dat willen; al gaan je gedachten naar het verleden of naar de toekomst, ze kunnen het moment van nu niet ontvluchten. Hoe ver ze ook terug of vooruit proberen te vluchten, ze kunnen nooit gescheiden worden van het moment, want die gedachten zijn zelf van het moment; net als al het andere nemen ze deel aan, en zijn zij zelf, de beweging van het leven dat Tao is. Je meent misschien dat je niet in harmonie met het leven en zijn eeuwige nu bent; maar dat kan niet, want jij bent het leven en bestaat nu – anders zou je hier niet zijn. Daarom is de oneindige Tao iets waar je niet aan kunt ontsnappen door te vluchten of kunt vangen door het te achtervolgen; je kunt er niet naartoe en je kunt er niet van vandaan; het is, en jij bent het. Word dus wat je bent.
Hoe kunnen we ons in harmonie brengen met deze Tao? Een wijze zei eens dat als we proberen ermee in harmonie te komen, we ervan verwijderd zullen raken. Maar hij had niet helemaal gelijk. Want het eigenaardige is dat je er niet mee in disharmonie kunt zijn, al zou je dat willen; al gaan je gedachten naar het verleden of naar de toekomst, ze kunnen het moment van nu niet ontvluchten. Hoe ver ze ook terug of vooruit proberen te vluchten, ze kunnen nooit gescheiden worden van het moment, want die gedachten zijn zelf van het moment; net als al het andere nemen ze deel aan, en zijn zij zelf, de beweging van het leven dat Tao is. Je meent misschien dat je niet in harmonie met het leven en zijn eeuwige nu bent; maar dat kan niet, want jij bent het leven en bestaat nu – anders zou je hier niet zijn. Daarom is de oneindige Tao iets waar je niet aan kunt ontsnappen door te vluchten of kunt vangen door het te achtervolgen; je kunt er niet naartoe en je kunt er niet van vandaan; het is, en jij bent het. Word dus wat je bent.
(Alan Watts)
donderdag 6 januari 2011
Het echte leven?
Het schijnt me toe dat ik even vrank en vrij
en onbeschaamd als een liefdesbrief zou kunnen zijn
indien ik wist dat wat ik schreef
aan geen enkele blik zou worden blootgesteld tot ik dood was,
en onwetend, en onverschillig.
Wat een petieterig deel van het leven van een mens ligt in zijn daden en zijn woorden.
Zijn echte leven leidt hij in zijn hoofd, en dat is slechts door hemzelf gekend.
De hele dag lang, en elke dag weer, maalt de molen in zijn brein.
Zijn gedachten, niet die andere dingen, vormen zijn geschiedenis.
Zijn daden en zijn woorden zijn weinig meer dan de zichtbare dunne korst van zijn wereld…
Elke dag zou een boek van tachtigduizend woorden opleveren -
driehonderd vijfenzestig boeken per jaar.
Biografieën zijn slechts de kleren en knopen van de mens -
de biografie van een mens kan nooit geschreven worden.
(Mark Twain)
Abonneren op:
Posts (Atom)