Vijg

Lis - VIII

Elke methode is illusie

Elke methode is illusie. 

Het is leuk, het mag, maar wie is onderweg naar wat? 

Zolang je denkt dat je iemand bent die onderweg is naar iets, 

bevestig je in feite het bestaan van een afgescheiden individu. 

En elke stap die je doet om HET te bereiken, 

bevestigt dat JIJ er bent die IETS moet bereiken.

Maar als het grapje doorzien wordt, 

is er geen 'jij' die iets moet bereiken. 

En 'Het Pad' leidt ook niet naar je Zelf. 

Je kan nooit dichterbij komen. 

Er is geen 'ik' die waarde krijgt door een proces te volgen 

om 'steeds spiritueler' te worden 

met als summum van spiritualiteit 'De Verlichting'.

Toch denken heel veel mensen zo.

Dat is prima. 

Dat is op zich een mooi spel en er zijn heel veel mensen 

die dat liever doen dan zien-wat-is, 

omdat het verstand niet uit de voeten kan met zien-wat-is. 

Zien-wat-is lijkt op ruimte, of op stilte, nou, 

hoe moet je ruimte beschrijven? 

Het denken heeft iets nodig, een plaatje, een woord, een gevoel, 

een beschrijving - en hoe moet je ruimte beschrijven? 

Hoe moet je stilte beschrijven?

Het verstand denkt: wat saai, daar heb ik niks aan, 

ik ga een mooi 'pad' aflopen, ik ga mediteren, 

ik raak in een heerlijke staat 

en je kan prachtige ervaringen hebben op dat gebied, 

maar het heeft niks te maken met wat is.

Wat de ervaring ook is, 

het stoten van een teen of een prachtige meditatie-ervaring, 

er is iets wat stil en rustig is en zich daarvan bewust is 

en er altijd net een stapje vóór ligt. 

Om dat gewoon toe te geven en te zeggen: 

al dat zoeken had geen zin maar het was een leuke tijd 

- dat zullen veel mensen gewoon niet willen, 

omdat het dan lijkt of alles voor niets is geweest. 

Zolang je overeind wilt blijven als 'ik die wat bereikt heeft', 

zul je dat niet toe willen geven.

(Leo Hartong)

Weegbree

Masker

Waar ben je?

Mijn pen hapert en stokt, 
niet in staat de pijn te beschrijven 
die ik voelde toen je niet bij me was. 
Wat zou ik je anders kunnen vertellen! 
Heel mijn leven wachtte ik 
op een ontmoeting met jou. 
Het loopt ten einde, 
maar waar is een teken dat je komt? 

Vroeger was ik trots, 
mijn hoofd in de wolken. 
Maar rustend in de deuropening, 
rest niets dan jouw afwezigheid. 

Hoe kan ik mijn vleugels uitslaan 
op de winden van samenzijn 
als de vogel van mijn hart 
aan het ruien is in het nest 
van jouw afwezigheid? 

Wat rest me te doen? 

De zeilen van jouw afwezigheid 
bolden mijn boot van geduld 
naar deze dodelijke maalstroom 
in een zee van smart. 

Weinig tijd is me nog gegeven, 
alvorens de golf van mijn verlangen naar jou 
de boot van mijn leven zal overspoelen. 
Wie bracht het hier op aarde, 
dit verlangen, deze afwezigheid? 

Laat stof het gezicht van verlangen bedekken, 
Laat mijn huis in dienst staan van jouw afwezigheid 
en zwart dragen, 
de kleur van rouw, 
de kleur van verlies. 

Ik ben een medereiziger 
in het leger van donkere gedachten. 
Volhouden is mijn beste vriend.
Wie kan ik beter kennen 
als ik in de vlammen staar en voel hoe ver je van me bent? 

Hoe kan mijn ziel zich verenigen met jou, 
als elke vezel in mijn lichaam het uitroept:
'Waar ben je?'
Aan mijn dis staat een stoel voor jou, 
leeg. 

Ik eet er mijn hart, 
geroosterd op het vuur van onvervuld verlangen. 
Ik drink er de wijn, 
geperst uit het sap van mijn eigen ingewanden. 

De hemel zag hoe ik gevangen zat 
in de wurggreep van liefde, 
en de strop van het touw van volharding 
ging een nog inniger band met me aan. 

O, Hafiz, ooit liep je het pad 
op voeten van enthousiasme. 
Wie kan nu 
- hand in hand met het afscheid - 
je de teugels van scheiding geven?

(Hafiz)

Gele dovenetel

Esdoornbladeren - III

Centraal in je leven

Wanneer ontwaken aanvangt zie je wat centraal staat in je leven.

Gewoonten, waaraan je gehecht bent. 
Angst en pijn die je wilt vermijden. 
Emoties waardoor je je goed of slecht gaat voelen. 
Gedachten, waardoor conflict ontstaat. 
Gevoelens van je lichaam, waardoor je afgeleid wordt. 
Zelfbeelden die je ontleent aan je status, je werk, je uiterlijk. 

Ga dit voelen, ga alles aan, wees volledig sensitief. 
Zie je weerstanden, je structuur. 
Je wordt gevoeliger en ziet zelfs je diepste pijn. 
Voel dit...
Meer niet... verder gaat het vanzelf... het bloeit open. 
Steeds verder in resonantie met de waarheid van je hart. 
Het wordt gezien vanuit je open perspectief. 
Je weet wie je bent. 
Blijf hierin gevestigd. 
Ondanks je conditioneringen ben je altijd 
en nog steeds volledig en totaal vrij. 

Door de overgave aan de meest grootse, ware levensbron: 
het Hart, ga je steeds groter wordende vrijheid ervaren. 
Je bent vrij geboren, herinner je dit... 
Je meest innerlijke diepte is een ruimte, 
open zonder begin zonder einde...
Zijn is niets anders dan dit...
Vlieg en spring in de diepte van een overweldigend leven, 
in een dynamisch stille overvloed. 
Een gelukkig zijn zonder de illusie 
dat je hiervoor van buiten ook maar iets nodig hebt. 

Hervind je onafhankelijke vrijheid, de waarheid. 
Voel het geheel, de verbondenheid
met het aardse en het goddelijke. 
Zie wat voorbij alle gedachten is, dieper en hoger. 
Verstil, het is een gift. 
Waarheid is dichtbij wanneer je laat gaan wat jij wilt 
en nodig hebt, wanneer je laat gaan dat er een jij is. 
Een krachtige zachtheid omringd met liefde 
komt vrij vanuit je hart. 
Stromend, soms stil, soms explosief. 
Alles IS. 
Geef vrij zijn, ontwaken haar plaats: 
de centrale bron waaruit leven opwelt. 

Alles is er al, binnenin. 

(Djihi Marianne)

Zwaan - II

Bomen - II

Al mijn kennis is niets waard

Elk beeld dat je van jezelf hebt, is onwaar. 
Ware kennis is: gevestigd zijn in Jezelf. 
Probeer al die kennis die je nu opdoet te begrijpen. 
De zogenaamde kennis die je elders krijgt, 
gaat alleen maar over onwetendheid;
ze kan niet gaan over het Zelf, over de ware kennis. 
Alles wat door het denken wordt nagejaagd is geen ware kennis. 
Ware kennis kan niet zomaar begrepen worden. 
Als ik de ervaring 'ik ben' eerder had gehad, 
zou ik dan de baarmoeder van mijn moeder zijn binnengegaan? 
Voordat ik de baarmoeder binnenging, kende ik mijzelf niet, 
ik had geen weet van 'ik ben'.
Alle zogenaamde kennis wordt bezoedeld door woorden, 
en woorden zijn onwetendheid. 
Jij als het Absolute, neemt de waaktoestand waar, 
jij kent het bewustzijn en de slaptoestand 
en daarom ben jij dat allemaal niet. 

Tussen de miljoenen mensen die kwamen en gingen, 
waar moet je mij plaatsen? 
Er is geen individualiteit die betrekking heeft op een van die vormen, 
maar ik ben, en ben altijd geweest het functioneren van het geheel. 
Zonder mij kan er geen functioneren plaatsvinden. 
Ik ben het totale functioneren van het geheel, 
elk moment, miljoenen jaren geleden en nu. 

Ondanks mijn helder inzicht in het voorgaande moet er 
door het bewustzijn lichamelijk lijden worden ondergaan. 
De naam van het bewustzijn is het lijden zelf. 
Het leven van lijden is bijna voorbij. 
Wat dit beginsel ook is, het ervaart, 
samen met het lichaam en het bewustzijn, 
al het lijden en weet zelf dat het miljoenen dollars waard is, 
zoals een vat met goud. 
Dit beginsel, dat begrepen en gerealiseerd heeft 
wat lijden en bewustzijn is, is miljoenen waard. 
Ik volg niet de spiritualiteit van de massa.
Jullie zullen hier niet worden overgoten met alledaagse spiritualiteit. 
Jij, in je Uiteindelijke staat, kunt nooit verloren gaan; 
wat je ook verliest, het kunnen alleen maar woorden zijn. 
Jij, in je Uiteindelijke staat, weet of voelt 'ik ben' zonder woorden. 
Door het 'ik ben' is er wereldse kennis. 
Je bent niet afgezonderd, je maakt deel uit van de wereldse kennis. 

Jivatman is hij die zich vereenzelvigt met lichaam-denken-voelen 
als een van de wereld afgescheiden individu. 
Het Atman is het zijn, of het bewustzijn, dat de wereld is. 
Het Uiteindelijke beginsel, dat dit zijn kent, 
kan helemaal niet benoemd worden. 
Het kan niet benaderd of geconditioneerd worden door enig woord. 
Dat is de Uiteindelijke staat.

(Nisargadatta Maharaj)