De zoektocht naar het absolute

We hebben denk ik allemaal het gevoel dat er meer is, iets groters. 

Als kind spelen we met de mysterieuze concepten 

van oneindigheid en eeuwigheid. 

Soms stellen we onszelf vragen over God of over de dood. 

Ik was niet godsdienstig opgevoed, dus ik had geen specifieke 

opvattingen over het leven na de dood. 

Ik dacht er vaak over na hoe het zou zijn om dood te zijn, 

nooit meer bewust te zijn, voor eeuwig. 

Dat is een beangstigende gedachte.

Een deel van ons is altijd aan het vragen en zoeken. 

Wie ben ik, waar ga ik heen, waar gaat dit allemaal over, 

waarom ben ik hier? 

Als we veel over dat soort dingen nadenken, 

worden we inderdaad bang.

Het is niet alleen heimwee, we kunnen dat zoeken en vragen 

ook zien als een verlangen naar heelheid en vervulling. 

Voor sommige mensen is het een verlangen naar perfectie. 

Voor anderen, zoals in mijn geval, 

gaat het om bevrijding, om vrij worden. 

Voor sommige mensen is het waarheid met een grote W 

of het Goddelijke of God, het absolute of de werkelijkheid. 

Voor anderen is het verlichting of ontwaken.

Er zijn vele namen voor deze Waarheid, die het transcendente is. 

We gebruiken veel woorden om het ongrijpbare te (be)grijpen. 

Het probleem is dat het ongrijpbaar is omdat er voor grijpen 

twee dingen nodig zijn: iets wat gegrepen wordt en iemand die grijpt. 

En de werkelijkheid is niet twee, ze is niet dualistisch. 

Ze is niet grijpbaar, ze is voorbij dat wat grijpt 

en dat wat gegrepen wordt. 

Daarom is het onmogelijk haar te grijpen.

Daarom hebben we niets aan onze gebruikelijke manier van zoeken 

als we aan een zoektocht naar het absolute beginnen. 

We moeten op een of andere manier de dualiteit overstijgen. 

Er zijn tot nu toe twee manieren bekend waarop dat kan gebeuren: 

door goddelijke genade - als we bij het zoeken (of niet zoeken) 

worden geraakt door het Goddelijke - of door continue inspanning, 

jaren van zoeken, meditatie, gebed, net zolang totdat we er op 

een gegeven moment, per toeval, door ons karma, ineens zijn.

Als we er zijn, realiseren we ons dat we er altijd al geweest zijn. 

Dit is ons thuis, en we zijn nooit weggeweest. 

Deze bewustzijnstoestand is altijd aanwezig en altijd toegankelijk. 

Als dit bewustzijn in ons ontwaakt, is dat niet meer en niet minder 

dan ons realiseren wie we werkelijk zijn.

(Dennis Genpo Merzel)