woensdag 28 mei 2014
Dit Hier Nu
Het persoonlijke bestaan is niet meer dan een misverstand,
maar wel een hardnekkig misverstand.
Het is de basis van alle aan de persoon gerelateerde angst en onzekerheid,
en van elke zoektocht naar bevrijding.
Maar dat betekent nog niet dat je voor altijd vastzit aan dat misverstand.
Het kan doorzien worden. Maar niet door jou.
Het wordt spontaan en helemaal vanzelf doorzien als je opzij gaat en de dingen,
inclusief dat misverstand, alle ruimte geeft om te zijn wat ze zijn.
Dan wordt vanzelf ervaren dat je zelf niet iets beperkts en persoonlijks is,
maar het Zelf van alle dingen.
Zoeken naar dat Zelf heeft geen zin, want het houdt de illusie
iets of iemand te zijn (een zoeker in dit geval) alleen maar in stand.
Het uitgangspunt van de zoeker is tenslotte
dat er een afgescheidenheid bestaat tussen hem en wat hij zoekt.
Zoekt hij de eenheid van het ene Zelf, dan betekent dat dat hij zichzelf
buiten die eenheid voelt staan.
Maar buiten de eenheid staan - afgescheidenheid - is in feite onmogelijk.
Dat is de basis voor een eindeloze zoektocht
en een almaar toenemende of terugkerende verkramping.
De ondeelbare eenheid die je bent (en die je deelt met alle ‘andere mensen’)
droomt zichzelf een bestaan als beperkt organisme.
Dat valt niet te stoppen.
Wat er ook gebeurt of lijkt te gebeuren, het dromen gaat door.
Wat er wel kan gebeuren, is dat begrepen wordt
dat je die droom niet hoeft te geloven.
Je bent al thuis, ook al lijk je een hele reis af te leggen.
Uiteindelijk kan werkelijk zelfinzicht pas plaatsvinden
als het zoeken ophoudt.
Dan pas maakt je ruimte voor de waarheid.
maar wel een hardnekkig misverstand.
Het is de basis van alle aan de persoon gerelateerde angst en onzekerheid,
en van elke zoektocht naar bevrijding.
Maar dat betekent nog niet dat je voor altijd vastzit aan dat misverstand.
Het kan doorzien worden. Maar niet door jou.
Het wordt spontaan en helemaal vanzelf doorzien als je opzij gaat en de dingen,
inclusief dat misverstand, alle ruimte geeft om te zijn wat ze zijn.
Dan wordt vanzelf ervaren dat je zelf niet iets beperkts en persoonlijks is,
maar het Zelf van alle dingen.
Zoeken naar dat Zelf heeft geen zin, want het houdt de illusie
iets of iemand te zijn (een zoeker in dit geval) alleen maar in stand.
Het uitgangspunt van de zoeker is tenslotte
dat er een afgescheidenheid bestaat tussen hem en wat hij zoekt.
Zoekt hij de eenheid van het ene Zelf, dan betekent dat dat hij zichzelf
buiten die eenheid voelt staan.
Maar buiten de eenheid staan - afgescheidenheid - is in feite onmogelijk.
Dat is de basis voor een eindeloze zoektocht
en een almaar toenemende of terugkerende verkramping.
De ondeelbare eenheid die je bent (en die je deelt met alle ‘andere mensen’)
droomt zichzelf een bestaan als beperkt organisme.
Dat valt niet te stoppen.
Wat er ook gebeurt of lijkt te gebeuren, het dromen gaat door.
Wat er wel kan gebeuren, is dat begrepen wordt
dat je die droom niet hoeft te geloven.
Je bent al thuis, ook al lijk je een hele reis af te leggen.
Uiteindelijk kan werkelijk zelfinzicht pas plaatsvinden
als het zoeken ophoudt.
Dan pas maakt je ruimte voor de waarheid.
Als het bestaan als persoon niet meer als werkelijkheid ervaren wordt,
ziet de wereld er nog precies hetzelfde uit.
Alles gaat zoals het voorheen ook ging.
Maar er hangt niet steeds de schaduw overheen van een ik-gevoel
dat zich de ervaring toe-eigent, er iets van moet vinden,
juist moet reageren, zichzelf moet zien te handhaven ten opzichte
van andere ogenschijnlijke personen.
Alleen het ervaren zelf wordt dan nog ervaren.
ziet de wereld er nog precies hetzelfde uit.
Alles gaat zoals het voorheen ook ging.
Maar er hangt niet steeds de schaduw overheen van een ik-gevoel
dat zich de ervaring toe-eigent, er iets van moet vinden,
juist moet reageren, zichzelf moet zien te handhaven ten opzichte
van andere ogenschijnlijke personen.
Alleen het ervaren zelf wordt dan nog ervaren.
(Han van den Boogaard)
woensdag 21 mei 2014
donderdag 15 mei 2014
Bewustzijn is alles wat er is
Het 'wie', het 'wat', het 'waar' en het 'wanneer'
zijn allemaal conceptuele beelden in Bewustzijn.
Ze zijn allemaal 'echt' zoals een luchtspiegeling
of een droom dat zijn.
Het geheel van de manifestatie, en alles daarin,
is Bewustzijn zelf, de Eenheid.
Alles wat er is, is Bewustzijn.
Het is zich niet bewust van zichzelf
in zijn noumenale subjectiviteit,
maar wordt wel door zichzelf waargenomen
als de manifestatie der verschijnselen
in zijn objectieve expressie.
Als dat ten diepste wordt begrepen,
valt er verder niets meer te begrijpen.
Waarom niet?
Omdat het dan gaat om het besef dat er geen sprake is
van een individuele entiteit op zichzelf.
Wat we denken te zijn is niet meer dan een verschijnsel,
een ijle schaduw, terwijl datgene wat we werkelijk en
waarlijk zijn Bewustzijn zelf is, het vormloze Brahman.
***
Alles wat bestaat is universeel Bewustzijn.
Het universum op zich is niet het universele Bewustzijn,
maar Bewustzijn is het universum,
zoals de armband gemaakt is van goud,
maar het goud niet gemaakt is van de armband.
Of het gemanifesteerde universum nu wel of niet bestaat,
Bewustzijn is altijd aanwezig als het subjectieve Absolute.
Er bestaat geen causaal verband
tussen Bewustzijn en het universum.
De waarheid is dat alleen Bewustzijn bestaat,
en dat het eigen is aan datgene wat verschijnt als het universum.
Met andere woorden, Bewustzijn en het universum
zijn niet twee verschillende dingen
waartussen een relatie zou kunnen bestaan.
zijn allemaal conceptuele beelden in Bewustzijn.
Ze zijn allemaal 'echt' zoals een luchtspiegeling
of een droom dat zijn.
Het geheel van de manifestatie, en alles daarin,
is Bewustzijn zelf, de Eenheid.
Alles wat er is, is Bewustzijn.
Het is zich niet bewust van zichzelf
in zijn noumenale subjectiviteit,
maar wordt wel door zichzelf waargenomen
als de manifestatie der verschijnselen
in zijn objectieve expressie.
Als dat ten diepste wordt begrepen,
valt er verder niets meer te begrijpen.
Waarom niet?
Omdat het dan gaat om het besef dat er geen sprake is
van een individuele entiteit op zichzelf.
Wat we denken te zijn is niet meer dan een verschijnsel,
een ijle schaduw, terwijl datgene wat we werkelijk en
waarlijk zijn Bewustzijn zelf is, het vormloze Brahman.
***
Alles wat bestaat is universeel Bewustzijn.
Het universum op zich is niet het universele Bewustzijn,
maar Bewustzijn is het universum,
zoals de armband gemaakt is van goud,
maar het goud niet gemaakt is van de armband.
Of het gemanifesteerde universum nu wel of niet bestaat,
Bewustzijn is altijd aanwezig als het subjectieve Absolute.
Er bestaat geen causaal verband
tussen Bewustzijn en het universum.
De waarheid is dat alleen Bewustzijn bestaat,
en dat het eigen is aan datgene wat verschijnt als het universum.
Met andere woorden, Bewustzijn en het universum
zijn niet twee verschillende dingen
waartussen een relatie zou kunnen bestaan.
(Ramesh Balsekar)
 |
| http://www.samsarabooks.com/ |
zaterdag 10 mei 2014
Onze ware aard
Onze ware aard
kan niet bewerkt
kan niet bewerkt
of veredeld worden.
Verschijnen en verdwijnen
hebben in oorsprong
geen aanduidingen of sporen.
Het oerlicht doorstraalt de kruin.
De oerwijsheid gaat om
met condities - in stilte,
maar evengoed schitterend.
Van begin af aan
is het in alle opzichten volledig,
ongerept en helder
is het in alle opzichten volledig,
ongerept en helder
tot op de bodem.
Verkeert alles in de juiste staat
en heerst er nergens gebrek,
verwerf dan de zuivere blik
die alles doorstraalt.
verwerf dan de zuivere blik
die alles doorstraalt.
Zo wordt bevrijding
werkelijkheid.
Verlichting betekent
belichaming hiervan.
Verlichting betekent
belichaming hiervan.
Stabiliteit groeit uit
beoefening hiervan.
Geboorte en dood
hebben in oorsprong
geen wortel of stam.
beoefening hiervan.
Geboorte en dood
hebben in oorsprong
geen wortel of stam.
Verschijnen en verdwijnen
hebben in oorsprong
geen aanduidingen of sporen.
Het oerlicht doorstraalt de kruin.
De oerwijsheid gaat om
met condities - in stilte,
maar evengoed schitterend.
(Tiantong Hongzhi)
zaterdag 3 mei 2014
Lijden
Lijden ontstaat zodra we proberen
duurzaam betekenis te geven
duurzaam betekenis te geven
aan iets of iemand.
Het `ik' doet dat voortdurend.
De verleiding is groot om persoonlijk falen
te verklaren aan de hand van je voorstelling
van hoe je behandeld bent door het leven,
Het `ik' doet dat voortdurend.
De verleiding is groot om persoonlijk falen
te verklaren aan de hand van je voorstelling
van hoe je behandeld bent door het leven,
door anderen.
Het tragische is dat je blijft falen
zolang je niet alles geeft
omdat anderen je slecht hebben behandeld.
Het is een niet geringe stap
om een wrokkige levenshouding op te geven,
want door dat te doen
Het tragische is dat je blijft falen
zolang je niet alles geeft
omdat anderen je slecht hebben behandeld.
Het is een niet geringe stap
om een wrokkige levenshouding op te geven,
want door dat te doen
word je zelf verantwoordelijk
voor de holle plekken in je leven
en je onvolwassen kanten.
Maar zodra je die stap waagt,
zodra je je wrok opgeeft
en je jezelf geen projectie op de toekomst
meer toestaat,
komt er ruimte
voor de holle plekken in je leven
en je onvolwassen kanten.
Maar zodra je die stap waagt,
zodra je je wrok opgeeft
en je jezelf geen projectie op de toekomst
meer toestaat,
komt er ruimte
voor dankbaarheid en vertrouwen.
(Hans Korteweg)
Abonneren op:
Posts (Atom)