zondag 28 juli 2013
De weg is volmaakt
Wanneer je de diepe zin der dingen
niet begrijpt,
wordt de onontbeerlijke gemoedsrust
nodeloos verstoord.
De weg is zo volmaakt als de onmetelijke ruimte,
waar niets ontbreekt en niets overbodig is.
Doordat wij kiezen te accepteren of af te wijzen
ontgaat ons de ware aard der dingen.
Raak niet verstrikt in uiterlijkheden
noch in innerlijke gevoelens van leegte.
Wees sereen, zonder daadwerkelijk streven,
in de eenheid der dingen,
en deze misvattingen zullen uit zichzelf verdwijnen.
Wanneer je probeert passiviteit te bereiken
door met activiteit te stoppen
vult deze inspanning je weer met activiteit.
Zolang je in uitersten leeft
zul je nooit eenheid kennen.
Zij die niet de enige weg begaan
falen in zowel activiteit als passiviteit,
bevestiging als ontkenning.
niet begrijpt,
wordt de onontbeerlijke gemoedsrust
nodeloos verstoord.
De weg is zo volmaakt als de onmetelijke ruimte,
waar niets ontbreekt en niets overbodig is.
Doordat wij kiezen te accepteren of af te wijzen
ontgaat ons de ware aard der dingen.
Raak niet verstrikt in uiterlijkheden
noch in innerlijke gevoelens van leegte.
Wees sereen, zonder daadwerkelijk streven,
in de eenheid der dingen,
en deze misvattingen zullen uit zichzelf verdwijnen.
Wanneer je probeert passiviteit te bereiken
door met activiteit te stoppen
vult deze inspanning je weer met activiteit.
Zolang je in uitersten leeft
zul je nooit eenheid kennen.
Zij die niet de enige weg begaan
falen in zowel activiteit als passiviteit,
bevestiging als ontkenning.
(Sosan)
dinsdag 23 juli 2013
Ik vroeg mijzelf steeds: 'Wie ben ik ?'
Ik vroeg mijzelf altijd: 'Wie ben ik?'
Het was alsof een gesloten deur was opengegooid,
Toen dit duidelijk werd, namen de antwoorden af.
'Wie ben ik?' - mijn hele wezen was aangedaan door deze dorst.
Alleen ik was daar - en daar was ook de vraag.
Het is onmogelijk de dagen en nachten te tellen die ik met dit vragen doorbracht.
Het verstand gaf antwoorden die ik van anderen had gehoord,
of die voortkwamen uit conditionering.
Ze waren allemaal geleend en levenloos.
Ze brachten geen tevredenheid.
Er was even een weerklank aan de oppervlakte,
maar dat verdween dan weer.
Het innerlijke wezen werd er niet door geraakt:
geen echo van hen werd er in de diepte gehoord.
Er waren vele antwoorden op de vraag,
maar geen enkele was juist, en zij raakten me niet.
Ze brachten het niet tot het niveau van de vraag.
Toen zag ik in dat de vraag uit het centrum kwam,
Toen zag ik in dat de vraag uit het centrum kwam,
maar de antwoorden raakten enkel de buitenkant.
De vraag was van mij, maar de antwoorden kwamen van buiten;
de vraag kwam van mijn diepste innerlijk,
de antwoorden werden van buiten opgelegd.
Dit inzicht werd een revolutie. Een nieuwe dimensie werd geopenbaard.
De antwoorden van het intellect waren zinloos:
De antwoorden van het intellect waren zinloos:
zij hadden geen betrekking op het probleem.
Een illusie spatte uiteen en wat een opluchting was dat!
Het was alsof een gesloten deur was opengegooid,
en de duisternis met lucht vulde.
Het verstand had steeds de antwoorden gegeven - dat was de vergissing.
Vanwege deze loze antwoorden kon het werkelijke antwoord niet boven komen.
Iets van de waarheid vocht om naar boven te komen.
Diep in het bewustzijn zochten enkele zaadjes de weg
om de grond open te breken en het licht te bereiken.
Het verstand was het beletsel.
Toen dit duidelijk werd, namen de antwoorden af.
Kennis die van buiten af verkregen was, begon te verdampen.
De vraag ging steeds dieper.
Ik deed helemaal niets, maar bleef het enkel gadeslaan.
Er gebeurde iets nieuws. Ik was sprakeloos. Wat kon ik doen?
Er gebeurde iets nieuws. Ik was sprakeloos. Wat kon ik doen?
Ik was op zijn hoogst een toeschouwer.
De reacties van de oppervlakte waren aan het verflauwen,
ze vergingen, werden tot niets.
Het centrum begon steeds meer te resoneren.
'Wie ben ik?' - mijn hele wezen was aangedaan door deze dorst.
Wat een hevige storm was het!
Het deed elke ademhaling beven en trillen.
'Wie ben ik?' - als een pijl doorboorde de vraag alles en vloog naar binnen.
Ik herinner me - wat was het een intense dorst!
Ik herinner me - wat was het een intense dorst!
Mijn leven zelf was dorst geworden. Alles stond in brand.
Als een vurige vlam stond voorop de vraag: 'Wie ben ik'
De verrassing was dat het verstand volkomen stil was.
De verrassing was dat het verstand volkomen stil was.
De onophoudelijke stroom van gedachten was opgehouden.
Wat was er gebeurd? De buitenkant was volkomen stil.
Er waren geen gedachten, geen conditioneringen uit het verleden.
Alleen ik was daar - en daar was ook de vraag.
Nee, nee - ikzelf was de vraag.
En toen, de explosie. In een ogenblik was alles veranderd.
En toen, de explosie. In een ogenblik was alles veranderd.
De vraag was weggevallen.
Het antwoord was van een ongekende dimensie gekomen.
Waarheid wordt door een plotselinge explosie bereikt, niet geleidelijk.
Het kan niet afgedwongen worden te verschijnen. Het komt.
Waarheid wordt door een plotselinge explosie bereikt, niet geleidelijk.
Het kan niet afgedwongen worden te verschijnen. Het komt.
Leeg zijn is de oplossing, woorden niet.
Zonder antwoorden zijn is het antwoord.
Iemand vroeg gisteren, en elke dag vraagt er wel iemand:
Iemand vroeg gisteren, en elke dag vraagt er wel iemand:
'Wat is het antwoord?'
Ik zeg: 'Als ik het zeg is het zonder betekenis.
Ik zeg: 'Als ik het zeg is het zonder betekenis.
Zijn betekenis ligt erin om het voor jezelf te verwezenlijken.'
(Osho)
 |
| Osho Publikaties, Amsterdam |
donderdag 18 juli 2013
Nooit gebeurd
Vergeven, in de betekenis die er in de Cursus in Wonderen aan gegeven wordt,
is in feite hetzelfde als doorzien als niet-waar. Als je ziet dat het nooit gebeurd is,
hoef je helemaal niets te vergeven. Dat is ware vergeving, daardoor kun je het ook passeren. 'No great man ever tried to change the world', zei Wolter vaak in mijn herinnering tegen me.
Er valt niets te helpen of te doen. Je hebt jezelf verdroomd,
en je moet er zelf weer mee ophouden die dromen te maken en ze werkelijkheid toe te dichten. Het heeft nooit plaatsgevonden. Dat weten werkt rechtstreeks,
maar ook indirect als je het nog niet als waarheid mag zien maar het wel als waarheid aanvaardt. Dat kan de ruimte bieden om te beseffen waar je in werkelijkheid altijd bent.
Het volle besef dat het 'nooit gebeurd' is noemt de Cursus 'de verzoening'. Daarnaast kun je in bovenstaande tekst de Nestor herkennen die weet dat de reis nooit heeft plaatsgevonden, en de Menelaosweg in het accepteren van de noodzaak om op reis te gaan, en ten slotte ook nog de Odysseusweg in het 'moeilijk kan doen lijken' om thuis te komen.
De Liefde delen, vanuit onze achterste stoel die alles draagt en die we samen delen, laat je anders en vanuit totale onschuld kijken naar de denkbeeldige kijkdoos van de wereld. Je projecteert zo de drie stoelen van het waken, dromen en slapen niet meer buiten jezelf, maar voegt ze weer ineen tot één stoel, de achterste stoel. Weten dat alles door die ene stoel gedragen wordt, maakt alles zacht - alles wat in de kijkdoos van geboorte naar dood en van goed naar slecht lijkt te gaan.
Je kunt de weg terug naar huis niet vinden, want je bent nooit weggeweest, en alle andere mensen dus ook niet. Daarom hoeft er niets losgelaten te worden. Er hoeft alleen gezien te worden dat je nooit iemand met een naam en een verhaal bent geweest en dat er ook nooit een wereld is geweest. Er is altijd alleen maar de schijnwereld van de droom geweest, en die lost met dat inzicht op in thuis-zijn. Hoe je dat thuis-zijn beschrijft, welke metaforen je daarvoor gebruikt, maakt niet uit. Hoe meer namen, beelden en metaforen je gebruikt, hoe meer het de warmte in ons wakker maakt van de herinnering aan ons Zelf als het ervaren-zijn zelf.
is in feite hetzelfde als doorzien als niet-waar. Als je ziet dat het nooit gebeurd is,
hoef je helemaal niets te vergeven. Dat is ware vergeving, daardoor kun je het ook passeren. 'No great man ever tried to change the world', zei Wolter vaak in mijn herinnering tegen me.
Er valt niets te helpen of te doen. Je hebt jezelf verdroomd,
en je moet er zelf weer mee ophouden die dromen te maken en ze werkelijkheid toe te dichten. Het heeft nooit plaatsgevonden. Dat weten werkt rechtstreeks,
maar ook indirect als je het nog niet als waarheid mag zien maar het wel als waarheid aanvaardt. Dat kan de ruimte bieden om te beseffen waar je in werkelijkheid altijd bent.
'Het volle besef van de verzoening is dan ook het inzicht dat de afscheiding nooit heeft plaatsgevonden. Het ego kan hierover niet zegevieren omdat het de uitdrukkelijke vaststelling is dat het ego nooit heeft plaatsgevonden. Het ego kan het idee dat terugkeer noodzakelijk is accepteren, omdat het zo makkelijk dit idee moeilijk kan doen lijken. Toch vertelt de Heilige geest jou dat zelfs terug-keer onnodig is, omdat wat nooit heeft plaatsgevonden niet moeilijk kan zijn. Je kunt het idee van terugkeer echter zowel noodzakelijk als moeilijk maken.'
Een Cursus in Wonderen
Het volle besef dat het 'nooit gebeurd' is noemt de Cursus 'de verzoening'. Daarnaast kun je in bovenstaande tekst de Nestor herkennen die weet dat de reis nooit heeft plaatsgevonden, en de Menelaosweg in het accepteren van de noodzaak om op reis te gaan, en ten slotte ook nog de Odysseusweg in het 'moeilijk kan doen lijken' om thuis te komen.
De Liefde delen, vanuit onze achterste stoel die alles draagt en die we samen delen, laat je anders en vanuit totale onschuld kijken naar de denkbeeldige kijkdoos van de wereld. Je projecteert zo de drie stoelen van het waken, dromen en slapen niet meer buiten jezelf, maar voegt ze weer ineen tot één stoel, de achterste stoel. Weten dat alles door die ene stoel gedragen wordt, maakt alles zacht - alles wat in de kijkdoos van geboorte naar dood en van goed naar slecht lijkt te gaan.
Je kunt de weg terug naar huis niet vinden, want je bent nooit weggeweest, en alle andere mensen dus ook niet. Daarom hoeft er niets losgelaten te worden. Er hoeft alleen gezien te worden dat je nooit iemand met een naam en een verhaal bent geweest en dat er ook nooit een wereld is geweest. Er is altijd alleen maar de schijnwereld van de droom geweest, en die lost met dat inzicht op in thuis-zijn. Hoe je dat thuis-zijn beschrijft, welke metaforen je daarvoor gebruikt, maakt niet uit. Hoe meer namen, beelden en metaforen je gebruikt, hoe meer het de warmte in ons wakker maakt van de herinnering aan ons Zelf als het ervaren-zijn zelf.
(Jan van Delden)
donderdag 11 juli 2013
Het geheim van de gouden bloem
De losmaking ligt in het oog...
De vruchtbloesems van het mensenlichaam moeten
boven in de lege ruimte samengebracht worden.
Hierin ligt onsterfelijkheid besloten en ook de overwinning op de wereld.
Het licht is niet alleen in het lichaam en evenmin is het alleen buiten het lichaam.
Bergen en rivieren en de grote aarde worden door zon en maan beschenen:
dat alles is dit licht. Daarom is het niet alleen in het lichaam.
Begrip en helderheid, inzicht en verlichting en alle bewegingen van de geest
zijn eveneens dit licht. Daarom is het niet enkel iets buiten het lichaam.
De lichtbloesem van hemel en aarde vervult alle duizend ruimten.
Maar ook de lichtbloesem van het enkele lichaam
beweegt zich door de hemel en bedekt de aarde.
Daarom zijn, zodra het licht zich in een kringloop bevindt,
daarmee tegelijkertijd ook hemel en aarde,
bergen en rivieren alle in dezelfde kringloop.
De vruchtbloesem boven in het menselijk lichaam in de ogen concentreren,
dat is de grote sleutel tot het menselijk lichaam.
Kinderen, bedenk dit! Als je een dag niet mediteert,
stroomt het licht naar buiten, wie weet waarheen?
Al mediteer je slechts een kwartier, dan kun je daarmee
de tienduizend eonen en duizend geboorten vrijmaken.
Alle methoden monden in rust uit.
Dit wondere tovermiddel kan niet doorgrond worden.
Maar wanneer het werk is begonnen,
moet je van het zonneklare in het verborgene,
van het grove in het subtiele doordringen.
Alles komt erop aan dat er geen onderbreking is.
Het begin en het eind van het werk moeten één zijn.
Daartussen zijn er koelere en warmere momenten, dat spreekt vanzelf.
Maar het doel moet zijn de wijdheid van de hemel
en de diepte van de oceaan te bereiken,
zodat alle methoden heel makkelijk en vanzelfsprekend lijken.
Eerst dan zijn wij het machtig.
De vruchtbloesems van het mensenlichaam moeten
boven in de lege ruimte samengebracht worden.
Hierin ligt onsterfelijkheid besloten en ook de overwinning op de wereld.
Het licht is niet alleen in het lichaam en evenmin is het alleen buiten het lichaam.
Bergen en rivieren en de grote aarde worden door zon en maan beschenen:
dat alles is dit licht. Daarom is het niet alleen in het lichaam.
Begrip en helderheid, inzicht en verlichting en alle bewegingen van de geest
zijn eveneens dit licht. Daarom is het niet enkel iets buiten het lichaam.
De lichtbloesem van hemel en aarde vervult alle duizend ruimten.
Maar ook de lichtbloesem van het enkele lichaam
beweegt zich door de hemel en bedekt de aarde.
Daarom zijn, zodra het licht zich in een kringloop bevindt,
daarmee tegelijkertijd ook hemel en aarde,
bergen en rivieren alle in dezelfde kringloop.
De vruchtbloesem boven in het menselijk lichaam in de ogen concentreren,
dat is de grote sleutel tot het menselijk lichaam.
Kinderen, bedenk dit! Als je een dag niet mediteert,
stroomt het licht naar buiten, wie weet waarheen?
Al mediteer je slechts een kwartier, dan kun je daarmee
de tienduizend eonen en duizend geboorten vrijmaken.
Alle methoden monden in rust uit.
Dit wondere tovermiddel kan niet doorgrond worden.
Maar wanneer het werk is begonnen,
moet je van het zonneklare in het verborgene,
van het grove in het subtiele doordringen.
Alles komt erop aan dat er geen onderbreking is.
Het begin en het eind van het werk moeten één zijn.
Daartussen zijn er koelere en warmere momenten, dat spreekt vanzelf.
Maar het doel moet zijn de wijdheid van de hemel
en de diepte van de oceaan te bereiken,
zodat alle methoden heel makkelijk en vanzelfsprekend lijken.
Eerst dan zijn wij het machtig.
(Lu Yen)
zondag 7 juli 2013
Nooit gebeurd
De wereld bestaat niet.
Als de golf op zoek is naar water en er achter komt dat hij water is,
dan ziet hij ook direct dat er geen golf geweest is.
Die golf heeft dus nooit bestaan, en de zoektocht dus ook niet.
Dat kan onmiddellijk gezien worden.
Het plaatje, het verhaal, de droom,
ze zijn allemaal niet waar, in hun totaliteit niet.
Zo kun je je er bewust van worden dat je nooit in die kijkdoos zit.
Je bent nog nooit aan die kant geweest.
Je kunt daar helemaal niet komen.
Je bent datgene wat zich van de kijkdoos bewust is.
Je bent degene die de verhalen die zich in de kijkdoos
lijken af te spelen aan zichzelf vertelt.
Daarom is er geen wereld - die is er nooit geweest, en zal nooit bestaan.
Wat werkelijk bestaat is alleen Bewustzijn.
Bewustzijn is het Geluk zelf.
Atma, aangeduid met het woord 'Ik', is Datzelfde.
Wat je moet leren zien is dat je altijd thuis geweest bent.
Dat is mijn uitnodiging.
De eerste oorzaak van alle dingen is alllesomvattend,
dualiteit heeft nooit bestaan.
Dat weten is je veilige anker.
Als je dat ziet en blijft zien,
vallen alle angsten die de droom opriep weg.
Het is als met een nachtmerrie.
Als je uit een nachtmerrie ontwaakt,
zie je ook onmiddellijk dat de gebeurtenissen in de nachtmerrie
nooit hebben plaatsgevonden,
hoe werkelijk ze ook leken te zijn toen je aan het dromen was.
Je ziet ze nu vanuit het wakker-zijn,
waarin je het standpunt van de hoofdpersoon
in de nachtmerrie moeiteloos kunt verlaten.
Je bent niet langer bang, want je ziet heel helder
dat de gebeurtenissen nooit hebben plaatsgevonden.
Het was niet echt!
Als de golf op zoek is naar water en er achter komt dat hij water is,
dan ziet hij ook direct dat er geen golf geweest is.
Die golf heeft dus nooit bestaan, en de zoektocht dus ook niet.
Dat kan onmiddellijk gezien worden.
Het plaatje, het verhaal, de droom,
ze zijn allemaal niet waar, in hun totaliteit niet.
Zo kun je je er bewust van worden dat je nooit in die kijkdoos zit.
Je bent nog nooit aan die kant geweest.
Je kunt daar helemaal niet komen.
Je bent datgene wat zich van de kijkdoos bewust is.
Je bent degene die de verhalen die zich in de kijkdoos
lijken af te spelen aan zichzelf vertelt.
Daarom is er geen wereld - die is er nooit geweest, en zal nooit bestaan.
Wat werkelijk bestaat is alleen Bewustzijn.
Bewustzijn is het Geluk zelf.
Atma, aangeduid met het woord 'Ik', is Datzelfde.
(Atmananda)
Wat je moet leren zien is dat je altijd thuis geweest bent.
Dat is mijn uitnodiging.
De eerste oorzaak van alle dingen is alllesomvattend,
dualiteit heeft nooit bestaan.
Dat weten is je veilige anker.
Als je dat ziet en blijft zien,
vallen alle angsten die de droom opriep weg.
Het is als met een nachtmerrie.
Als je uit een nachtmerrie ontwaakt,
zie je ook onmiddellijk dat de gebeurtenissen in de nachtmerrie
nooit hebben plaatsgevonden,
hoe werkelijk ze ook leken te zijn toen je aan het dromen was.
Je ziet ze nu vanuit het wakker-zijn,
waarin je het standpunt van de hoofdpersoon
in de nachtmerrie moeiteloos kunt verlaten.
Je bent niet langer bang, want je ziet heel helder
dat de gebeurtenissen nooit hebben plaatsgevonden.
Het was niet echt!
Abonneren op:
Posts (Atom)