Elk zoeken wordt voorafgegaan door je eerste inzicht.
Dat eerste inzicht is dat je bent.
Dat je bewust bent.
Niets meer en niets minder.
Al je zoeken wordt voorafgegaan door de essentie;
met andere woorden, wat je zoekt ben je al.
Zoals je nu bezig bent, ben je als een hond
die zijn eigen staart achterna rent.
Door in te gaan op jouw voorstellen, door naar je te luisteren,
geef ik je een duwtje, waardoor je nog harder
achter je eigen staart aan gaat hollen.
Dus probeer ik de cirkelgang te doorbreken
door niet in te gaan op je meningen.
Maar jij staat erop dronken te worden van het ronddraaien
en je daarna te verbazen over je draaierigheid
en hoe dat nu toch kan.
Wat ik je duidelijk wil maken is dat je
wat je bent nooit en te nimmer kunt vinden.
Dat kun je nooit tot object maken.
Dat hele zoeken is gebaseerd op waan.
Je zoekt omdat je denkt 'iets' te kunnen vinden.
En dat betekent dat je ophoudt met zoeken.
Misschien is dat niet wat je wilt,
misschien wil je een alibi om nog jarenlang
met allerlei fratsen door te kunnen gaan.
Misschien was je daar niet voor gekomen.
De waarheid is zo ongelooflijk simpel, zo evident,
dat je er bijna altijd overheen kijkt.
Maar zolang je niet werkelijk overtuigd bent,
kun je natuurlijk niet anders dan doorgaan met zoeken.
Je kunt ook weggaan, boos desnoods,
of met een fijn mondje van
'Ik denk dat ik het nu wel begrepen heb',
maar zolang je het niet helemaal gezien hebt,
kun je niet anders dan doorgaan met zoeken,
op welke manier dan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten