maandag 27 augustus 2012
Vlinderdans
Vervluchtigd
het leven
verstild
De dans in de beweging
die verdergaat
altijd verdergaat
Transformatie en verandering
Doorgang naar nieuwe dimensies
die zichtbaar willen worden kunnen worden
als er mogelijkheid is in ontvankelijkheid
Dans in het licht
Vleugeltjes gegroeid
Meegenomen, waarheen?
de bestemming is open
in een open zijn.
Verbonden zijn met de Oorsprong
Wakker geworden uit het Licht
Het Licht dat eeuwig is.
Fladderend van moment tot moment
Eens een verstilde bloem
Nu tot leven gekomen
Uitslaand de vleugels
naar eindeloze bestemmingen
mogelijkheden
De eeuwige dans
van licht naar licht dimensie naar dimensie
Doorgang
Naar nieuw, altijd nieuw
Naar mogelijkheid naar kans
In deze vrije vlinderdans.
het leven
verstild
De dans in de beweging
die verdergaat
altijd verdergaat
Transformatie en verandering
Doorgang naar nieuwe dimensies
die zichtbaar willen worden kunnen worden
als er mogelijkheid is in ontvankelijkheid
Dans in het licht
Vleugeltjes gegroeid
Meegenomen, waarheen?
de bestemming is open
in een open zijn.
Verbonden zijn met de Oorsprong
Wakker geworden uit het Licht
Het Licht dat eeuwig is.
Fladderend van moment tot moment
Eens een verstilde bloem
Nu tot leven gekomen
Uitslaand de vleugels
naar eindeloze bestemmingen
mogelijkheden
De eeuwige dans
van licht naar licht dimensie naar dimensie
Doorgang
Naar nieuw, altijd nieuw
Naar mogelijkheid naar kans
In deze vrije vlinderdans.
(Kagib)
zondag 19 augustus 2012
Non-dualiteit in de Kabbala
Sinds haar verschijnen in de 12de eeuw
heeft de Kabbala aan het hart van de joodse mystiek gelegen.
De Kabbala werd oorspronkelijk mondeling overgeleverd
door een leraar of gids en openbaart de directe kennis
van non-dualiteit die de Torah niet noemt,
maar die door God aan Mozes en Adam was medegedeeld.
De essentie van goddelijkheid wordt in ieder ding gevonden
- niets anders bestaat dan dat.
Omdat het de oorzaak is van het bestaan van ieder ding,
kan niets bestaan bij de gratie van iets anders.
Zij bezielt ze; haar bestaan bestaat in ieder ding dat bestaat.
Ken geen dualiteit aan God toe. Laat God alleen God zijn.
Als je denkt dat Ein Sof uitstraalt tot aan een zeker punt
en dan vanaf dat punt er buiten staat,
heb je de dualiteit geschapen. God verhoede!
Het is in werkelijkheid zodat al het bestaan God is,
en dat een steen een ding is dat doordrongen is van goddelijkheid.
Voordat enig bestaan tot manifestatie was gekomen,
was er slechts Ein Sof. Ein Sof was alles dat bestond.
Ook was er, nadat alles wat bestaat tot bestaan was gebracht,
slechts dat.
Je kunt niets vinden dat er gescheiden van bestaat.
Er is niets dat niet doordrongen is van de kracht van het goddelijke.
God verhoede!
In werkelijkheid is God alles wat er bestaat,
hoewel niet alles wat bestaat God is.
Het is in alles aanwezig, en alles komt er uit voort.
Niets is verstoken van het goddelijke.
Alles is daarin; het is in alles en buiten alles.
Er is niets anders dan dat.
(Daniel C. Matt)
maandag 13 augustus 2012
Zien dat er niets te bereiken valt is realisatie
Alle vragen die met ‘hoe’ beginnen, houden een manier of een methode in.
En een manier of een methode betekenen op hun beurt weer
dat je gaat proberen om van hier naar daar te komen, om iets te bereiken.
Het idee dat we iets moeten bereiken, dat het ‘ergens naartoe’ moet,
heeft te maken met de illusie dat we ons
in de een of andere toestand zouden bevinden.
Je kunt namelijk alleen in een andere toestand terechtkomen,
als je je op dit moment in de ene toestand bevindt.
We hebben eigenlijk geen aandacht
voor onderzoek naar dit basismisverstand.
We zijn alleen maar bezig om van de ene
in de andere toestand terecht te komen.
Al die moeite om onze zelfverzonnen problemen op te lossen.
Totdat de vraag gesteld wordt:
‘Is het wel zo dat ik me in de een of andere toestand bevind?’
Een diepgaand onderzoek naar die vraag is iets heel anders
dan proberen een beter mens te worden.
Het is eenvoudig kijken of een aanname klopt of niet.
Ik kan alle toestanden beschrijven,
ik kan alle eigenschappen van welke toestand dan ook opnoemen.
Ben ik dan niet in eerste instantie
de waarnemer van al die toestanden?
Dat is een kwestie van onderzoeken, niet van geloven.
Want geloven ligt in de aannamesfeer
en onderzoeken is kijken, voor jezelf zien.
Dat is de uitnodiging van advaita.
En een manier of een methode betekenen op hun beurt weer
dat je gaat proberen om van hier naar daar te komen, om iets te bereiken.
Het idee dat we iets moeten bereiken, dat het ‘ergens naartoe’ moet,
heeft te maken met de illusie dat we ons
in de een of andere toestand zouden bevinden.
Je kunt namelijk alleen in een andere toestand terechtkomen,
als je je op dit moment in de ene toestand bevindt.
We hebben eigenlijk geen aandacht
voor onderzoek naar dit basismisverstand.
We zijn alleen maar bezig om van de ene
in de andere toestand terecht te komen.
Al die moeite om onze zelfverzonnen problemen op te lossen.
Totdat de vraag gesteld wordt:
‘Is het wel zo dat ik me in de een of andere toestand bevind?’
Een diepgaand onderzoek naar die vraag is iets heel anders
dan proberen een beter mens te worden.
Het is eenvoudig kijken of een aanname klopt of niet.
Ik kan alle toestanden beschrijven,
ik kan alle eigenschappen van welke toestand dan ook opnoemen.
Ben ik dan niet in eerste instantie
de waarnemer van al die toestanden?
Dat is een kwestie van onderzoeken, niet van geloven.
Want geloven ligt in de aannamesfeer
en onderzoeken is kijken, voor jezelf zien.
Dat is de uitnodiging van advaita.
maandag 6 augustus 2012
De weg van de mens
Al heeft een mens nog zoveel succes,
al smaakt hij nog zoveel genot,
al verwerft hij een nog zo grote macht
en brengt hij nog zoveel geweldigs tot stand:
zijn leven blijft zonder weg
zolang hij zijn houding
tegenover de roepstem niet bepaalt.
Adam bepaalt zijn houding,
hij beseft in de klem gedreven te zijn,
hij bekent: ‘Ik heb mij verborgen’,
en daarmee begint de weg van de mens.
De beslissende inkeer tot zichzelf
is het begin van de weg
in het leven van de mens,
steeds weer is dit het begin
van de menselijke weg.
Maar beslissend is hij slechts dan,
indien hij leidt tot de Weg.
Want er is ook
een onvruchtbare inkeer tot zichzelf,
die tot niets leidt dan tot zelfkwelling,
vertwijfeling en nog diepere verwarring.
al smaakt hij nog zoveel genot,
al verwerft hij een nog zo grote macht
en brengt hij nog zoveel geweldigs tot stand:
zijn leven blijft zonder weg
zolang hij zijn houding
tegenover de roepstem niet bepaalt.
Adam bepaalt zijn houding,
hij beseft in de klem gedreven te zijn,
hij bekent: ‘Ik heb mij verborgen’,
en daarmee begint de weg van de mens.
De beslissende inkeer tot zichzelf
is het begin van de weg
in het leven van de mens,
steeds weer is dit het begin
van de menselijke weg.
Maar beslissend is hij slechts dan,
indien hij leidt tot de Weg.
Want er is ook
een onvruchtbare inkeer tot zichzelf,
die tot niets leidt dan tot zelfkwelling,
vertwijfeling en nog diepere verwarring.
Abonneren op:
Posts (Atom)