Tegenlicht - II

Tarweveld

De dans der vormen

En zo begon het me te dagen; 
het besef dat elk moment zich ontvouwt zoals het bedoeld is. 
Fouten bestaan niet. Geluk bestaat niet. 
Toeval ook niet. Oorzaak en gevolg evenmin. 
Er is alleen maar dit. 
Dit onuitsprekelijke, ondoordringbare, onbeschrijflijke 
dat tegelijk zo komisch onwerkelijk en zo verbijsterend echt is 
als een stomp in je maag. 
Hoe kan ik daar overheen gekeken hebben?

Dit is niet uit te leggen en niet uit te drukken? 
Dit is God, Eenheid, Absolute Werkelijkheid, Bewustzijn, 
Heilige Geest, manifest en verborgen, leegte en vorm. 
En het is allemaal Een, en alles is goed. 
Alles bevindt zich op de juiste plaats, 
want wie zou het merken als dat niet zo was? 
Er is niets te bereiken, want wie zou er iets bereiken als het wel kon?

Atomen en bergen en oceanen en licht verschijnen, 
verdwijnen en verschijnen weer. 
De dans der vormen die eigenlijk de dans der leegte is, 
een dans die het begin en het einde van alle dingen vormt. 
Elk moment bevat schepping en vernietiging, 
elk moment verschijnt en verdwijnt er een nieuwe Kosmos 
die geen sporen achterlaat. 
En dat gaat altijd maar door, zonder begin, zonder einde.

Weet ge dat ge goden zijt, 
en zonen en dochters van het allerhoogste?

(Jeff Foster)

Zeegezicht - XXIV

Aeonium arboreum - III

Begrijpen wat u niet bent

We kunnen alleen maar weten
wat we niet zijn;
we kunnen nooit kennen wat we zijn,
want we zijn het kennen.

Zie op het moment zelf
hoe dit begrijpen op je inwerkt:
dat je het nooit kunt kennen,
je kunt het niet vertegenwoordigen,
je kunt het alleen maar zijn.

Dan is er een natuurlijk,
onvermijdelijk opgeven.
Het is een transformatie van energie.
Er gebeurt iets in je lichaam,
in je hersencellen,
en er komt een moment
dat je voelt dat je niets bent,
en je voelt jezelf in dit niets.

In dit niets is er volheid.

(Jean Klein)

Zonsondergang aan zee - XXI

Sublimatie

Innerlijke groei

Het is de dubbelzinnigheid van de taal die ons scheidt. 
Als ik openlijk iets zou schrijven over innerlijke groei, 
dan zouden zij daaronder verstaan: verstandiger worden, 
of beter worden, zoals zij onder filosofie een theorie verstaan 
en niet een werkelijk navolgen.

Zich houden aan de geboden alleen, zelfs op de eerlijkste manier, 
is niet voldoende om innerlijke groei te ontwikkelen, 
want het is slechts de uiterlijke vorm. 
Dikwijls is het overtreden van de geboden een betere leerschool!
Maar wij houden ons aan de geboden 
als we ze zouden moeten overtreden 
en wij overtreden ze als we er ons aan zouden moeten houden.

Omdat een heilige alleen maar goede daden verricht, 
wanen de mensen dat zij door goede daden heilig kunnen worden. 
Zo lopen zij langs het pad van een vals godsgeloof 
de afgrond in en geloven dat zij tot de rechtvaardigen behoren. 
Door valse deemoed worden ze verblind, 
zodat ze als de tijd komt, ontzet achteruit deinzen, 
als kinderen voor hun eigen spiegelbeeld, 
en bang zijn dat zij waanzinnig geworden zijn 
als zijn gelaat hen aanziet.

(Gustav Meyrink)

Kasteel 'Hof te Melis'

Hof te Melis in Lippelo

Klankschaal - LI

Ontwaken in de droom

Als een docent het woord 'ik' op het schoolbord schrijft 
en aan de leerlingen vraagt wat ze zien, 
antwoorden de meesten dat ze het woord 'ik' zien staan. 
Het komt zelden voor dat iemand zegt: 
'Ik zie het schoolbord met het woord 'ik' erop geschreven'. 
Zoals het relatief grote schoolbord genegeerd wordt 
ten gunste van twee letters, negeren we het bewustzijn 
dat de permanente achtergrond vormt van alle verschijnselen. 
We negeren het net zoals we het scherm vergeten 
waarop een film wordt geprojecteerd. 
Het filmdoek is het onveranderlijke kenmerk 
in alle films die we zien, 
maar het raakt nooit betrokken bij de inhoud van de film. 
De film vertoont misschien een oceaan, 
een lange kronkelige weg, een moord, of een bosbrand, 
maar het scherm wordt niet nat, 
het beweegt zich niet van hier naar daar, 
het bloedt niet en het staat ook niet in brand. 
Op dezelfde wijze blijft bewustzijn puur 
en onaangeroerd door zijn inhoud.

Bewustzijn is de constante in en achter iedere ervaring 
en tegelijkertijd is het ook datgene 
wat het gemakkelijkst aan onze aandacht ontsnapt.

(Leo Hartong)

Wolken - X

Ruwe bies

Want als er...

Want als er als het ware dualiteit is,

dan ziet men een ander,

dan ruikt men een ander,

dan proeft men een ander,

dan spreekt men over een ander,

dan hoort men een ander,

dan denkt men over een ander,

dan raakt men een ander aan,

dan kent men een ander.

Maar als dit alles het ware Zelf geworden is

van de kenner van Brahman, 

wat zou men dan moeten zien en door wat?

wat zou men moeten ruiken en door wat?

wat zou men moeten proeven en door wat?

waarover zou men dan moeten spreken en door wat?

wat zou men moeten horen en door wat?

wat zou men moeten aanraken en door wat?

wat zou men moeten weten en door wat?

Door wat zou men Dat moeten kennen

waardoor alles bekend is?

Dit Zelf is Dat wat beschreven is als:

‘Niet dit, niet dat’. 

Het is onwaarneembaar, want het is niet te zien

Het neemt niet af of toe, is ongehecht, ongebonden,

lijdt niet en vergaat niet.

Door wat mijn vriend, zou je de Kenner moeten kennen?’

(Brhadaranyaka upanishad)