vrijdag 29 juni 2012
Veerman
 |
| Mark Macken - De veerman 1955 (Sint-Amands) geïnspireerd door het gedicht ‘Le Passeur d’Eau’ van Emile Verhaeren. |
Jij mens
Jij mens,
die je handen hebt laten ketenen
je geest gevangen liet nemen
je vrijheid verspeelde
boog voor goden en halfgoden
voor koningen en keizers
tirannen en alleenheersers,
weet je wie je werkelijk bent?
Weet je van het koninkrijk in je
van een staat van bewustzijn
waarin geen slaven en meesters bestaan
waarin handboeien en ketens
nimmer vorm krijgen
waarin tralies niet bestaan
de geest eeuwig vrij is
in vrede, licht en liefde?
Jij mens,
die eeuwenlang je waardigheid liet vertrappen
je liet knechten
die slaafde en zwoegde
voor hen die je als vee bijeendreven
in hun kraal van begeerten,
ontwaak uit je nachtmerrie van onwetendheid.
Jij mens,
die verdwaalde in het labyrint der leugens
en op zoek naar waarheid
misleid werd door valse goden en profeten,
ga nu eindelijk rechtopstaan
nu je weet dat de waarheid verborgen is in jezelf,
niet te vinden in stenen tempels van priesters
die je steeds weer uitbuiten
niet wordt aangereikt door hen die met gladde tongen
je stem ontnemen
niet gehoord wordt door hen
die leugens gedrukt verkopen.
Jij mens,
zing niet meer mee in het slavenkoor
der verdwaalde zielen
het slavenkoor der onwetenden
het slavenkoor van geknakte zielen.
Breek de ketenen
hoor de roep der tijden
dit is je kans
dit is je mogelijkheid.
Jij bent licht en liefde
eeuwige vrijheid.
die je handen hebt laten ketenen
je geest gevangen liet nemen
je vrijheid verspeelde
boog voor goden en halfgoden
voor koningen en keizers
tirannen en alleenheersers,
weet je wie je werkelijk bent?
Weet je van het koninkrijk in je
van een staat van bewustzijn
waarin geen slaven en meesters bestaan
waarin handboeien en ketens
nimmer vorm krijgen
waarin tralies niet bestaan
de geest eeuwig vrij is
in vrede, licht en liefde?
Jij mens,
die eeuwenlang je waardigheid liet vertrappen
je liet knechten
die slaafde en zwoegde
voor hen die je als vee bijeendreven
in hun kraal van begeerten,
ontwaak uit je nachtmerrie van onwetendheid.
Jij mens,
die verdwaalde in het labyrint der leugens
en op zoek naar waarheid
misleid werd door valse goden en profeten,
ga nu eindelijk rechtopstaan
nu je weet dat de waarheid verborgen is in jezelf,
niet te vinden in stenen tempels van priesters
die je steeds weer uitbuiten
niet wordt aangereikt door hen die met gladde tongen
je stem ontnemen
niet gehoord wordt door hen
die leugens gedrukt verkopen.
Jij mens,
zing niet meer mee in het slavenkoor
der verdwaalde zielen
het slavenkoor der onwetenden
het slavenkoor van geknakte zielen.
Breek de ketenen
hoor de roep der tijden
dit is je kans
dit is je mogelijkheid.
Jij bent licht en liefde
eeuwige vrijheid.
(Marcel Messing)
donderdag 21 juni 2012
Boing!
Wat je ziet en wat je hoort gaat vooraf aan het woord.
Je hoort geen kerkklok slaan als de kerkklok slaat.
Wat er in je aanwezigheid verschijnt is 'Boing!'.
Niets meer, niets minder, precies dat en precies zoals het is.
Je hele leven op dat moment is 'Boing!'.
Zo is alles wat je ziet en alles wat je hoort jouw leven.
Pas later, in de reflectie op wat je hoort,
komen de woorden en volgt het onderscheid:
'Ik hoor een kerkklok slaan.'
En ik ben altijd te laat.
Voorafgaand aan de woorden, is er niets dat ik kan bepalen.
'Boing!' is precies en zonder meer 'Boing!',
het komt niet en het gaat niet, het ontstaat niet en het vergaat niet,
het is me volkomen ongrijpbaar, onbegrijpelijk
en onbepaalbaar het dichtst nabij.
Het is open, leeg, niet solide en niet substantieel.
Het is precies wat het is en het is mijn leven op dat moment.
Dit wil zeggen, dat mijn leven open is, onbepaald,
ongrijpbaar, ongeboren, doodloos, duister.
Mijn leven kan niet stuk.
En wat de dagelijkse situatie betreft gebeurt er niets,
is er nooit iets gebeurd en zal er nooit iets gebeuren.
De situatie waarin mijn leven zich bevind is geen soliede gegeven.
Ze is onbepaald.
Er is geen illusie, geen realisatie, geen geboorte,
geen dood, geen levende wezens en geen boeddha's.
Ofschoon mijn leven onbepaald is, ongeboren en allesomvattend,
heeft het de onbetwiste vorm van mijn lichaam en geest
en heeft alles wat daarin verschijnt - wat ik zie, wat ik hoor,
wat ik voel, wat ik denk - een duidelijk onderscheiden vorm.
Dus is er geboorte en dood, illusie en realisatie,
en zijn er levende wezens en boeddha's.
Vorm is openheid. Openheid is vorm.
Mijn leven is een niet op te heffen paradox.
Voor mijn dagelijkse bestaan betekent deze paradox dat de situatie
waarin mijn leven zich bevindt, precies is wat ze is.
Ziekte is ziekte. Lente is lente. Gedoe is gedoe.
Vreugde is vreugde. Verdriet is verdriet.
Juist omdat mijn leven onbepaald is,
vraagt de situatie die mijn leven nu bepaalt
mij haar onvoorwaardelijk als mijn leven te bekrachtigen.
Er is niets anders. Geen gesjoemel!
Zo is het. Dit is mijn leven en dit is mijn vrijheid en mijn bevrijding.
Situatie na situatie.
Je hoort geen kerkklok slaan als de kerkklok slaat.
Wat er in je aanwezigheid verschijnt is 'Boing!'.
Niets meer, niets minder, precies dat en precies zoals het is.
Je hele leven op dat moment is 'Boing!'.
Zo is alles wat je ziet en alles wat je hoort jouw leven.
Pas later, in de reflectie op wat je hoort,
komen de woorden en volgt het onderscheid:
'Ik hoor een kerkklok slaan.'
En ik ben altijd te laat.
Voorafgaand aan de woorden, is er niets dat ik kan bepalen.
'Boing!' is precies en zonder meer 'Boing!',
het komt niet en het gaat niet, het ontstaat niet en het vergaat niet,
het is me volkomen ongrijpbaar, onbegrijpelijk
en onbepaalbaar het dichtst nabij.
Het is open, leeg, niet solide en niet substantieel.
Het is precies wat het is en het is mijn leven op dat moment.
Dit wil zeggen, dat mijn leven open is, onbepaald,
ongrijpbaar, ongeboren, doodloos, duister.
Mijn leven kan niet stuk.
En wat de dagelijkse situatie betreft gebeurt er niets,
is er nooit iets gebeurd en zal er nooit iets gebeuren.
De situatie waarin mijn leven zich bevind is geen soliede gegeven.
Ze is onbepaald.
Er is geen illusie, geen realisatie, geen geboorte,
geen dood, geen levende wezens en geen boeddha's.
Ofschoon mijn leven onbepaald is, ongeboren en allesomvattend,
heeft het de onbetwiste vorm van mijn lichaam en geest
en heeft alles wat daarin verschijnt - wat ik zie, wat ik hoor,
wat ik voel, wat ik denk - een duidelijk onderscheiden vorm.
Dus is er geboorte en dood, illusie en realisatie,
en zijn er levende wezens en boeddha's.
Vorm is openheid. Openheid is vorm.
Mijn leven is een niet op te heffen paradox.
Voor mijn dagelijkse bestaan betekent deze paradox dat de situatie
waarin mijn leven zich bevindt, precies is wat ze is.
Ziekte is ziekte. Lente is lente. Gedoe is gedoe.
Vreugde is vreugde. Verdriet is verdriet.
Juist omdat mijn leven onbepaald is,
vraagt de situatie die mijn leven nu bepaalt
mij haar onvoorwaardelijk als mijn leven te bekrachtigen.
Er is niets anders. Geen gesjoemel!
Zo is het. Dit is mijn leven en dit is mijn vrijheid en mijn bevrijding.
Situatie na situatie.
(Maurice Knegtel)
maandag 18 juni 2012
De vlucht van de Garoeda
Als de geest geen begrenzingen heeft,
zien we met een onovertroffen zienswijze.
Als zij geen referentiepunt heeft,
beoefenen we onovertroffen meditatie.
Als we vrij zijn van alle verboden en alle toegeeflijkheid,
verrichten we onovertroffen handelingen.
Wanneer de geest vrij is van hoop en vrees,
hebben we het onovertroffen doel bereikt.
Er is niets te zien.
Laat daarom al je vastgeroeste ideeën,
alle voorbarige noties en alle maatstaven
die je zienswijze bepalen los.
Er is niets om op te mediteren.
Laat daarom al wat toevallig oprijst met rust.
Er is geen bepaalde manier om je te gedragen.
Geef daarom alle evaluatie, oordeel en kritiek op.
Er is niets te bereiken.
Verzaak daarom aan alle verwachting van resultaten.
Al wat is, is algehele aanwezigheid.
Hecht daarom niet aan één ding.
Niets is het.
Oordeel en bekritiseer daarom niet.
Geen enkel verstandelijk concept heeft geldigheid.
Koester daarom geen vermoedens.
zien we met een onovertroffen zienswijze.
Als zij geen referentiepunt heeft,
beoefenen we onovertroffen meditatie.
Als we vrij zijn van alle verboden en alle toegeeflijkheid,
verrichten we onovertroffen handelingen.
Wanneer de geest vrij is van hoop en vrees,
hebben we het onovertroffen doel bereikt.
Er is niets te zien.
Laat daarom al je vastgeroeste ideeën,
alle voorbarige noties en alle maatstaven
die je zienswijze bepalen los.
Er is niets om op te mediteren.
Laat daarom al wat toevallig oprijst met rust.
Er is geen bepaalde manier om je te gedragen.
Geef daarom alle evaluatie, oordeel en kritiek op.
Er is niets te bereiken.
Verzaak daarom aan alle verwachting van resultaten.
Al wat is, is algehele aanwezigheid.
Hecht daarom niet aan één ding.
Niets is het.
Oordeel en bekritiseer daarom niet.
Geen enkel verstandelijk concept heeft geldigheid.
Koester daarom geen vermoedens.
(Shabkar Lama Tsokdruk Rangdrol)
dinsdag 12 juni 2012
Stilte...- III
Wij horen dàt waar wij naar luisteren en wij zien dàt waar wij naar kijken.
En door dat luisteren houden we het gehoorde in stand
en door dat kijken het geziene.
Daarom moeten we, als we willen komen tot de Vrijheid die we wezenlijk zijn,
en die schijn-onvrijheid elimineren,
weer leren kijken en luisteren naar wat wij wezenlijk zijn.
Dat is de Stilte zelf.
Het wezenlijk begrijpen, het wezenlijk communiceren,
het wezenlijk geluk is de Stilte zelf,
die niets te maken heeft met de afwezigheid van geluiden.
Het is de Stilte die een ander woord is voor de Vrijheid zelf,
voor het volkomen bevredigd zijn zelf.
Het is een Stilte die,
wanneer men ze leert beluisteren in de diepte van het eigen hart,
een universele stilte blijkt te zijn,
die er altijd geweest is,
ook al hebben we ze overschreeuwd
en ‘overluisterd’ en over het hoofd gezien.
Wij hebben tot onze schade en schande geleerd
verder te kijken dan onze neus lang was
en zelfs dat was al veel te ver.
Doordat de oude gewoonten om mijzelf te beschouwen
als honderd en één dingen zo ingehamerd zijn,
vraagt het tijd en lang en scherp kijken,
voordat we helemaal doorzien hebben
dat wij om de tuin geleid zijn,
en dat wij in werkelijkheid iets zijn
dat niets gemeen heeft met al die dingen.
Er is enige tijd nodig voordat al die dingen
opgelost worden in het Licht van Ikzelf,
die de weg en de waarheid en het leven ben...
maar een wezenlijke moeilijkheid is er niet.
En door dat luisteren houden we het gehoorde in stand
en door dat kijken het geziene.
Daarom moeten we, als we willen komen tot de Vrijheid die we wezenlijk zijn,
en die schijn-onvrijheid elimineren,
weer leren kijken en luisteren naar wat wij wezenlijk zijn.
Dat is de Stilte zelf.
Het wezenlijk begrijpen, het wezenlijk communiceren,
het wezenlijk geluk is de Stilte zelf,
die niets te maken heeft met de afwezigheid van geluiden.
Het is de Stilte die een ander woord is voor de Vrijheid zelf,
voor het volkomen bevredigd zijn zelf.
Het is een Stilte die,
wanneer men ze leert beluisteren in de diepte van het eigen hart,
een universele stilte blijkt te zijn,
die er altijd geweest is,
ook al hebben we ze overschreeuwd
en ‘overluisterd’ en over het hoofd gezien.
Wij hebben tot onze schade en schande geleerd
verder te kijken dan onze neus lang was
en zelfs dat was al veel te ver.
Doordat de oude gewoonten om mijzelf te beschouwen
als honderd en één dingen zo ingehamerd zijn,
vraagt het tijd en lang en scherp kijken,
voordat we helemaal doorzien hebben
dat wij om de tuin geleid zijn,
en dat wij in werkelijkheid iets zijn
dat niets gemeen heeft met al die dingen.
Er is enige tijd nodig voordat al die dingen
opgelost worden in het Licht van Ikzelf,
die de weg en de waarheid en het leven ben...
maar een wezenlijke moeilijkheid is er niet.
(Wolter Keers)
donderdag 7 juni 2012
'Ik'
Je hoeft niet van een ander te horen
dat 'Ik' onveranderlijk is,
want dat weet je zelf heel goed.
'Ik' is voortdurend aanwezig,
in elke toestand.
Het is er wanneer er een gedachte is,
en het is er wanneer er geen gedachte is.
Als dit zo is,
welke aanwijzing heb je dan verder nog nodig
om te zien dat 'Ik' geen handelende
of ondervindende persoon is?
Dat zou immers verandering inhouden?
Tijdens het doen van iets is er geen gedachte
of gevoel dat een 'ik' die handeling verricht.
Dit is nog een bewijs
dat je geen handelende persoon bent.
Je wordt ook geen handelende persoon
door na een handeling
te beweren dat jij die hebt verricht.
Het intense besef dat je geen handelende
of ondervindende persoon bent,
maakt een eind aan alle gebondenheid,
en je werkelijke natuur komt daarbij aan het licht.
dat 'Ik' onveranderlijk is,
want dat weet je zelf heel goed.
'Ik' is voortdurend aanwezig,
in elke toestand.
Het is er wanneer er een gedachte is,
en het is er wanneer er geen gedachte is.
Als dit zo is,
welke aanwijzing heb je dan verder nog nodig
om te zien dat 'Ik' geen handelende
of ondervindende persoon is?
Dat zou immers verandering inhouden?
Tijdens het doen van iets is er geen gedachte
of gevoel dat een 'ik' die handeling verricht.
Dit is nog een bewijs
dat je geen handelende persoon bent.
Je wordt ook geen handelende persoon
door na een handeling
te beweren dat jij die hebt verricht.
Het intense besef dat je geen handelende
of ondervindende persoon bent,
maakt een eind aan alle gebondenheid,
en je werkelijke natuur komt daarbij aan het licht.
(Shri Atmananda)
zondag 3 juni 2012
Eén licht
Wat zijn 'ik' en 'jij'?
Slechts latwerk
in de nis waar een lamp staat,
waardoor het Ene licht schijnt.
'Ik'en 'jij' zijn de sluier
tussen hemel en aarde.
licht deze sluier op en je zult zien
hoe alle stromingen en religies één zijn.
Als je deze sluier oplicht, rijst de vraag:
Als 'ik' en 'jij' niet bestaan,
wat is dan een moskee?
Wat is dan een synagoge?
Wat is dan een vuurtempel?
Slechts latwerk
in de nis waar een lamp staat,
waardoor het Ene licht schijnt.
'Ik'en 'jij' zijn de sluier
tussen hemel en aarde.
licht deze sluier op en je zult zien
hoe alle stromingen en religies één zijn.
Als je deze sluier oplicht, rijst de vraag:
Als 'ik' en 'jij' niet bestaan,
wat is dan een moskee?
Wat is dan een synagoge?
Wat is dan een vuurtempel?
(Shabestari)
Abonneren op:
Posts (Atom)