Voorbij het denken

Het verstand bestaat in een toestand van 'niet genoeg' en is dus altijd belust op meer. 
Als je je identificeert met je denken, raak je makkelijk verveeld en rusteloos. 

Verveling betekent dat het verstand hongert naar meer prikkels, 

meer stof om over na te denken, en dat die honger niet wordt gestild.

Als je je verveelt, kun je de honger van je verstand makkelijk stillen door een tijdschrift te pakken, 

iemand op te bellen, de televisie aan te zetten, op het web te surfen, winkeltjes te kijken of 

- en dat is niet ongewoon - het mentale gevoel van gebrek en de behoefte aan meer 

over te dragen op het lichaam en deze behoefte voor even te bevredigen door meer te gaan eten. 

Je kunt ook verveeld en rusteloos blijven en observeren hoe het voelt om verveeld en rusteloos te zijn. 

Op het moment dat je bewustzijn naar het gevoel brengt 

komt er opeens als het ware ruimte en innerlijke stilte omheen. 

In het begin maar weinig, maar met het groeien van het besef van de innerlijke ruimte 

begint het gevoel van verveling aan intensiteit en betekenis te verliezen. 

Zelfs verveling kan je dus leren wie je bent en wie je niet bent. 

Je ontdekt dat een 'verveeld mens' niet is wie je bent. 

Verveling is gewoon een geconditioneerde energiebeweging in je. 

Je bent ook niet een boos, verdrietig of angstig mens. 

Verveling, woede, treurigheid of angst zijn geen 'jijen', ze zijn niet persoonlijk. 

Het zijn toestanden van het menselijk verstand. Ze komen en gaan. 

Niets dat komt en gaat is wat jij bent.

'Ik verveel me;'  - Wie weet dat?

'Ik ben boos, verdrietig, bang.' - Wie weet dat?

Jij bent het weten, niet de toestand die je kent.

(Eckhart Tolle)