Kleurentapijt langs het jaagpad

Voorhistorisch

Ontmoeting met de leegte

Laat het besef 'wat nu' een beetje in het luchtledige hangen. 
Het heden toont zich nu als een naakte waarheid. 

Je systeem, je denken wil snel alle leegte opvullen met bezigheden. 
Zie dit.

Iets in jou is totaal rustig en vraagt niets, doe daarom helemaal niets en zak in het niets-doen. 

Je bent totaal aanwezig, alleen het denken raakt in paniek, niet jij. 

Er kunnen allerlei doemscenario's opkomen van angst, eenzaamheid, verlatenheid en dood. 

Door totaal alert en bewust te blijven kan alles wegvallen, 
wat overblijft is bewustzijn bewust van zichzelf.

Wanneer je dit begint te kennen, het waarnemen en de rust, de loskoppeling van het denken, 

voel je een verandering ontstaan.

De leegte is niet langer eng, maar eerder een rust, een ontspannen niets van innerlijke stilte. 

Dit is de ontmoeting met het Zelf 

Doordat we de leegte niet meer dwangmatig hoeven op te vullen 

wordt duidelijk dat we steeds wegliepen van deze ontmoeting. 

Daar het zelf niet een iets is, niet te lokaliseren en zeker geen object, 

tref je haar in de leegte, in het niets aan.

Langzamerhand, door steeds vaker te verblijven in deze leegte, 

doorgrond je de ware aard van de leegte van je zelf. 

Zo ontdek je haar volheid en geur van stilte. 

De bloesem hiervan is ook een puur zintuiglijke weldadigheid. 

De leegte is de heerlijke afwezigheid van druk en dwang, stress en spanning. 

Het is de afwezigheid van een identiteit.

In deze energiestroom ben je niet langer alleen. Maar één.

Vanuit deze wachtende open houding in het Nu 

ontwikkelen zich alle mogelijkheden om creatieve energie te laten stromen. 

De energie komt dan vanzelf in beweging vanuit de spirit van helder zien in het nu. 

Doordat je denken niet beperkt is door krampachtigheid ontstaat er ruimte en nog meer leegte, 

als een stille vijver van waaruit je kunt creëren en bewust je denken kunt inschakelen. 

Het denken is dan open en beschikbaar om vrijheidsbeleving en bewustwording 

te ondersteunen, inspireren en stimuleren. 

Wanneer ook je Hart hierbij betrokken is dan kan leven vrij zijn van gehechtheid en verlangens, 

dan is het mogelijk de energie niet in te perken en voor de identiteit te gebruiken, 

maar voor onpersoonlijk allesomvattend bewustzijn. 

Dan verandert vanzelf de manier van denken en de inhoud van de gedachten. 

Een veranderende bewustzijnsstaat is dan geen utopie meer.
Dit is ontwaken. 
Zien. 
Dat leegte ons Ware Zelf is Wat we zijn.

(Djihi Marianne)

Donkere wolken

Excalibur - II

Jezelf in alles en iedereen zien

Velen onder ons leiden een bevoorrecht en mooi leven. 

Het kan zelfs zo zijn dat je inziet hoe mooi je leven is.

Maar je hebt niets aan dat inzicht wanneer je niet onderkent 

dat je met jouw bevoorrechte leven niet kunt ontsnappen 

aan wat er in het Midden-Oosten 

of het eerste het beste getto gaande is. 

Het is allemaal één zelf, een en hetzelfde. 

Wanneer je bereid bent trouw te zijn aan wie je bent, 

ben je bereid jezelf in alles en iedereen te zien.

Men heeft mij gevraagd of het - na de spirituele bewustwording - 

nog uitmaakt of er haat is in de wereld, 

en volkerenmoord en aanhoudend geweld.

Ja dat is van belang omdat het allemaal 

een afspiegeling is van ons eigen denken. 

Wanneer je bereid bent dat als waarheid te onderkennen, 

die gruwel durft te ervaren en uiteindelijk ook ziet 

wat er altijd door onaangeroerd blijft, 

vorm jij in ieder geval nog één aspect van het bewustzijn 

dat van zichzelf weet dat het vrij is. 

En in dat levende besef  - dat niets negeert - 

kun je je nuttig maken voor al wat leeft.

(Gangaji)

Wilde golven

Zonneboot

Wozu Dichter in dürftiger Zeit?

De wereld is vergaan en op het smeulend puin
is reeds de nacht gedaald.
De mens krioelt. Verdwaasd in het pikdonker
waant hij zich een god en roept
zijn eigen godsdienst uit:
een blinde aap aanbidder van het Niet.

Zo werden wij de eenzamen,
verplichte wachters bij het licht,
zo werden wij roepers in de woestenij,
klimmers uit de afgrond,
wegbereiders van hen die komen,
schouwers in zich van de nieuwe morgen.

Want morgen komen zonnezonen
die rechtstreeks weer en helder
uit het volstrekte spreken,
onze oneindigheid weer uit haar duister heffen.

Ach aarzelend is onze taal
en ons visioen gesluierd
doch mij volstaat het
te stijgen op mijn zuiverste top
en daar te klinken:
een duistere heraut van de dageraad.

(Erik Van Ruysbeek)

Zeven ganzen

Klankschaal - XLIII

Dienstbaarheid

Ik ben dienstbaar als ik mij in mijn handelen richt 
naar wat het persoonlijke te boven gaat 

en ik mij dus niet 

door mijn persoonlijke belangen laat leiden. 

Dienstbaarheid begint bij het besef 

dat ik de Bron niet kan beheersen, 

maar dat de Bron zich wel ieder moment 

in mijn bestaan manifesteert 

en daar ook ervaarbaar is. 

Dienstbaarheid wordt werkelijkheid 

als ik mij in mijn doen en laten afstem 

op dit besef.
Dienstbaar zijn is wat het meest strookt 

met mijn ware aard. 

Ik hoef er niets speciaals voor te doen. 

Er worden geen geestelijke hoogstandjes 

van mij gevraagd, 

geen gruwelijke ontzeggingen 

of extra inspanningen. 

Ik hoef er alleen maar 

het een en ander voor te laten:
een aantal opvattingen 

omtrent mijn centraliteit 

en die macht die ik zou hebben 

en een aantal gewoonten 

waarmee ik mij in stand probeer te houden. 

Wanneer ik deze gewoonten 

en denkpatronen loslaat, 

zijn zowel ikzelf als mijn omgeving 

daarmee meteen gediend. 

Vanzelf is mijn handelen dan dienen.

(Hans Korteweg)

Zeegezicht - XVI

Zomerse kleuren

De bron van geluk

Er zijn twee soorten geluk: het ene komt en gaat 

en het andere is altijd aanwezig en ongevoelig voor omstandigheden.

Het geluk dat komt en gaat is het geluk dat we vinden 

wanneer we onze verlangens najagen - als we ze vervuld krijgen. 

Het geluk dat immer aanwezig is, daarentegen, 

hangt niet af van wat we bereiken, omdat dit geluk onze ware aard is. 

In onze diepste kern zit geluk, vrede en tevredenheid. 

We hoeven niet op zoek te gaan naar geluk, 

omdat we het al hebben - we zijn het. 

Het probleem is dat het ego dit niet beseft. 

Het meent dat het spullen en ervaringen nodig heeft 

om gelukkig te zijn, en daarom jaagt het daarop. 

Het wekt verlangens (gedachten) op, die emoties veroorzaken, 

die handelingen voortbrengen, en zo gaat het leven verder. 

De daden en reacties van de meeste mensen 

zijn gebaseerd - op gedachten die door het ego worden opgewekt, 

die op hun beurt emoties oproepen, meer gedachten, en meer emoties. 

Dit is geen vergissing. 

Het is de bedoeling dat we zo'n leven vol ervaringen leiden. 

Het Goddelijke houdt van de ervaring die het door ieder van ons krijgt. 

Het verwelkomt elke ervaring, zelfs de pijnlijke en moeilijke,

gewoon omdat het Goddelijke houdt van ervaringen - elke ervaring. 

Je kunt deze liefde voor het ervaren voelen wanneer je geest in rust is en je 

afgestemd bent op het Goddelijke in jezelf, dat ik de essentie zal noemen. 

Wanneer je daar contact mee hebt, 

voel je de vreugde van zomaar zijn en ervaren. 

De reden waarom je gelukkig kunt zijn ondanks je omstandigheden 

is omdat de echte jij - essentie - volmaakt gelukkig is, 

wat je omstandigheden ook zijn. 

De enige reden waarom je niet gelukkig bent over iets aan jezelf of aan je leven 

is dat je jezelf daarover iets wijs hebt gemaakt dat jou ongelukkig maakt. 

In plaats van het te wijten aan wat je jezelf wijsgemaakt hebt, 

geef je de omstandigheden de schuld, alsof het je in deze omstandigheden 

onmogelijk is gelukkig te zijn, en dat is een leugen. 

Je kunt altijd gelukkig zijn. Het is zelfs zo, dat essentie niet ongelukkig kan zijn. 

Niets kan iets veranderen aan dit geluk, dat op subtiel energetisch niveau 

ervaren kan worden als een zoemgeluid in je binnenste. 

Het is als een innerlijke glimlach. 

Om elk moment glimlacht er iets in jou, ongeacht wat er gebeurt.

Dit iets is de echte jij - essentie.

(Gina Lake)

Gina Lake - Het mechanisme van verlangen
http://www.samsarabooks.com

Klaprozenveld

Varens

Buggenhout bos

Voorbij het denken

Het verstand bestaat in een toestand van 'niet genoeg' en is dus altijd belust op meer. 
Als je je identificeert met je denken, raak je makkelijk verveeld en rusteloos. 

Verveling betekent dat het verstand hongert naar meer prikkels, 

meer stof om over na te denken, en dat die honger niet wordt gestild.

Als je je verveelt, kun je de honger van je verstand makkelijk stillen door een tijdschrift te pakken, 

iemand op te bellen, de televisie aan te zetten, op het web te surfen, winkeltjes te kijken of 

- en dat is niet ongewoon - het mentale gevoel van gebrek en de behoefte aan meer 

over te dragen op het lichaam en deze behoefte voor even te bevredigen door meer te gaan eten. 

Je kunt ook verveeld en rusteloos blijven en observeren hoe het voelt om verveeld en rusteloos te zijn. 

Op het moment dat je bewustzijn naar het gevoel brengt 

komt er opeens als het ware ruimte en innerlijke stilte omheen. 

In het begin maar weinig, maar met het groeien van het besef van de innerlijke ruimte 

begint het gevoel van verveling aan intensiteit en betekenis te verliezen. 

Zelfs verveling kan je dus leren wie je bent en wie je niet bent. 

Je ontdekt dat een 'verveeld mens' niet is wie je bent. 

Verveling is gewoon een geconditioneerde energiebeweging in je. 

Je bent ook niet een boos, verdrietig of angstig mens. 

Verveling, woede, treurigheid of angst zijn geen 'jijen', ze zijn niet persoonlijk. 

Het zijn toestanden van het menselijk verstand. Ze komen en gaan. 

Niets dat komt en gaat is wat jij bent.

'Ik verveel me;'  - Wie weet dat?

'Ik ben boos, verdrietig, bang.' - Wie weet dat?

Jij bent het weten, niet de toestand die je kent.

(Eckhart Tolle)