Het menierode boek

Zoals een mens de betekenis van een boek niet kan begrijpen als hij het slechts in de hand houdt of alleen de bladzijden omslaat zonder ze te lezen, zo brengt hem het verloop van zijn levenslot geen winst als hij de betekenis ervan niet begrijpt; de gebeurtenissen volgen elkaar op als de bladen van een boek die de dood omslaat; hij weet het: ze verschijnen en gaan voorbij en met het laatste is het boek uit.

Maar hij die aan het omslaan van de bladen, aan het enkele komen en gaan van de bladzijden geen aandacht schenkt, zich daarover niet verheugt of erover huilt en als een opmerkzame lezer met ingespannen aandacht woord voor woord tracht te verstaan, voor hem wordt spoedig een boek opengeslagen waarin een hoger lot staat opgetekend. Totdat tenslotte voor hem als voor een daartoe uitverkorene, het menierode boek dat alle geheimen bevat, als het allerhoogste open ligt.

Dat is de enige weg om aan de gevangenis van het fatum te ontkomen; iedere andere manier is een pijnlijk, vergeefs spartelen in de omstrikkingen van de dood.

De armsten in het leven zijn zij die hebben vergeten dat er aan gene zijde van de kerker een vrijheid bestaat - zij die gelijk zijn aan vogels die in een kooi zijn geboren en tevreden bij hun zaadbakje het vliegen hebben verleerd. Voor hen komt er nooit verlossing.

Het menierode boek zal hij echter nooit aanschouwen.

Hij voor wie het opengeslagen ligt, laat ook in hogere zin geen dood lichaam meer achter; hij trekt een stuk aarde in het geestelijke mee en lost het daarin op.

Zo werkt hij mee aan het grote werk van de goddelijke alchemie; hij verandert lood in goud; hij verandert oneindigheid in eeuwigheid.

...

Er staat in het menierode boek: "Hier ligt de sleutel van alle toverij verborgen. Het lichaam kan niets, de geest kan alles. Doe alles weg wat lichaam is, dan zal uw 'ik' als het helemaal naakt is geworden, als een zuivere geest beginnen te ademen."

(Gustav Meyrink)