Hechten aan gedachten

Hecht je aan niets. Ook niet aan je ongehecht zijn. Wat je vast wilt houden zijn altijd illusies. 
In het leven kun je niets vasthouden. Wordt daarom voorbijganger. Ga voorbij aan het spel der begoochelingen. 
Wordt de nietsbezittende. 
Iedere gedachte dat je iets bezit is een duistere wolk die je belemmert te zien wie je bent. 
Niets binnen je of buiten je is van jou. Hoe zou het Geheel iets kunnen bezitten? 
In jou is alles aanwezig en toch bezit je niets. In het verleden graaf je naar oude gedachten. 
Oude vruchten. Oude idealen. Oude kennis. Je woont in de ruïne van het bestaan. 
Je houdt je vast aan het verleden omdat je niet los van je ik kunt komen. 
En als het verleden je niet voldoende geven kan schep je een toekomst. 
In de toekomst zal er iets gebeuren. In de toekomst zul je iets verwerkelijken. 
In de toekomst zul je voortbestaan. Het is allemaal waan.  
Een boom van waan met luchtwortels zonder aarde. Takken zonder hemel. Bladeren zonder groen. 
Waarom zoeken naar een doel? Waarom iets verwachten. 
Bekijk je onvrede. Doorschouw je illusies. 
Steeds maar weer bouw je nieuwe bruggen. 
Of ze nu naar een verleden of naar een toekomst zijn gebouwd, het hout is rot. 
Je loopt maar heen en weer. Je wandelt van de ene naar de andere oever. 
Je verkeert in verleden of toekomst. Nimmer hier-nu. 
Pas als al je gedachtebruggen instorten, val je in het levende water. 
Pas als de denker vernietigd is, is er hier-nu. 
Je zult je ertegen verzetten. Het denken zal zich verzetten. Met alle kracht. 
Slimheid zal alle paarden voor je koets van begeerten spannen. Woede zal je zweep zijn. 
Alle gedachtezwaarden van verleden en toekomst zul je gebruiken 
om te voorkomen dat je gedachtebruggen vernietigd worden. 
Om te voorkomen dat de denker vernietigd wordt. 
Je houdt van je gedachtebruggen. Ze zien er immers groots uit. 
Overal zijn ze aanwezig. Over de hele wereld kun je ze zien. 
Jij bent de bouwer van deze bruggen. Jij bent de trotse bouwer van verleden en toekomst. 
Geef het toe: je bent bang. Je bent bang dat er niets meer overblijft als de denker verdwenen is. 
En het is waar. Het is volkomen waar. Van jou blijft er niets meer over. 
Net als bruggen sterf je volledig. 
De illusie van de denker en de illusie van een 'ik' storten ineen….. 

(Marcel Messing)