Ik ben het leven zelf

Het leven is. 
Er is niemand die het leeft. 
Het is niet 'mijn leven'. 
Er is geen 'ik' die leeft. 
Maar ik ben het leven. 
Deze 'ik' is geen persoonlijk 'ik'. 
Het is geen aangenomen, afzonderlijk individu. 
Er is geen scheiding geïmpliceerd tussen de schrijver en de lezer. 
Deze 'ik' is 'jij'. 
Deze 'ik' is alles wat er is.

Ik ben het leven zelf.

Dat ik het leven zelf ben, is bekend. 
Dit weten overstijgt kennis en intellect. 
Dit weten is een weten dat boven ervaring, denken en emotie uitstijgt. 
Weten in niet weten. Ik weet niet hoe ik weet, behalve dat ik ben. 
Daar is geen twijfel over. 
Als dit weten wat ik ben, gaat het personage verder met spelen 
dat het een personage in een spel is. 
Het spel wordt niet langer ernstig genomen, 
maar toch kan alles gebeuren en gebeurt alles.

Er wordt eenvoudig geweten dat wat er ook gebeurt niet 'mij' overkomt.

Het gebeurt eenvoudig in, en als, wat ik ben.

Deze woorden wijzen niet op iets nieuws.

Wat hier wordt uitgedrukt is zelfs tijdloos.
Het is altijd geweten.
Het is bekend.
Het is zeer vertrouwd en gewoon.
Het is wat ik ben.

(Liza Unmani Hyde)