de veranderlijke, vergankelijke wereld
'is' de weg.
De weg waarop alle gebeurtenissen
en alle ontmoetingen,
met mensen en met dingen,
met geluk en liefde,
met verdriet en pijn,
met lichten en duisternissen,
van langere en kortere duur,
onherroepelijk leiden
tot de uiteindelijke ontmoeting
en eenwording met ons zelf,
met ons onsterfelijke zelf,
door ontmaskering van ons ego.
En de weg daarheen
gaat door de wereld,
door ons dagelijkse zelf,
door ons lichaam,
door ons werk heen.
Maar gaat ons ego eromheen,
tegen de wereld tegen moeilijkheden in,
accepteren we gebeurtenissen niet,
vluchten we ervan weg.
Alles zal tot ons terug blijven keren,
tot we begrepen hebben,
dat we er doorheen zullen moeten gaan.
En we er doorheen gaan,
zonder ons te verdedigen.
Door wie we liefhebben heen
en door onze tegenstander,
door onze strijd, onze kracht
en door onze zwakte heen.
Maar als we weten
dat we niet stil moeten staan,
omdat de wereld de weg is
die we moeten gaan.
Dan hoort het erbij,
dan kunnen we het aan,
wat er ook gebeurt.
Onze last wordt dan lichter,
want de hemel komt dichter,
bij wie niet meer stil blijft staan.
Dan wordt elke dag weer nieuw,
wordt weer de moeite waard.
Zo groeiend eenworden met God,
brengt God weer terug op aard.
(Willy Perizonius)
3 opmerkingen:
een voorbeeld voor mij van duidelijke aardse taal, zonder poespas en komt daardoor bij mij direct binnen
Hey die ken ik ergens van deze tekst. ;-) Sluit me helemaal bij Walter aan, dit resoneert diep, staat zoveel moois in, hoe mooi t leven zou kunnen zijn met deze intentie. :)))
de weg van lieftehebben
Een reactie posten