zaterdag 26 september 2015
Bewustzijn is het waarnemen zelf
Dat wat je bent is een mysterie.
Je kunt daar woorden aan geven als stilte, aanwezigheid of bewustzijn,
maar het blijft een mysterie dat niet in woorden kan worden uitgedrukt.
Bewustzijn is niet te bevatten.
Het is geen object, geen ding dat je kunt onderzoeken.
Je zou het kunnen vergelijken met lege ruimte, dat is ook ongrijpbaar.
Het heeft geen grenzen. Waar begint lege ruimte en waar eindigt het?
Je kunt lege ruimte op zich niet waarnemen als een ding,
je kunt er alleen maar weet van hebben
doordat er waarneembare objecten in verschijnen.
Stel je eens een leeg universum voor, zonder planeten en sterren.
Zou je enig idee hebben van ruimte of tijd?
Het bestaan van ruimte kan niet direct worden gekend,
het kan alleen indirect worden afgeleid uit het bestaan
van de objecten die zich erin bevinden.
Zo is het ook met bewustzijn.
Je kunt het niet tot een object van waarneming maken,
want het is het waarnemen zelf!
Dit waarnemen is je diepste essentie, dit is wat je bent.
Dit soort taalgebruik kan overigens heel misleidend zijn,
want zodra er sprake is van een Jij die bewustzijn is,
dan creëren die woorden onmiddellijk alweer een idee
van een afgescheiden iemand wiens identiteit bewustzijn is of stilte.
Taal is eigenlijk geen geschikt medium om de waarheid
over jezelf over te brengen,
taal zal altijd verwarring en dualiteit creëren.
En toch doe ik maar een poging.
Er is niet iemand die bewustzijn is, er is alleen maar bewustzijn,
er is alleen maar eenheid, en binnen die open ruimte
van bewustzijn kan het idee verschijnen een afgezonderd persoon te zijn.
De persoon kan worden gekend,
maar bewustzijn zelf kan niet worden gekend.
Het bestaan van bewustzijn kan slechts worden afgeleid
uit de aanwezigheid van gedachten en andere sensaties
die erin verschijnen,
net zoals je het bestaan van lege ruimte alleen maar kunt afleiden
uit de objecten die erin verschijnen.
Je kunt jezelf, als bewustzijn, feitelijk dus niet kennen,
je kunt alleen maar weten wat je niet bent:
alle waarneembare sensaties.
Weten wie je bent betekent dus vooral dat je inziet wat je niet bent.
Je kunt daar woorden aan geven als stilte, aanwezigheid of bewustzijn,
maar het blijft een mysterie dat niet in woorden kan worden uitgedrukt.
Bewustzijn is niet te bevatten.
Het is geen object, geen ding dat je kunt onderzoeken.
Je zou het kunnen vergelijken met lege ruimte, dat is ook ongrijpbaar.
Het heeft geen grenzen. Waar begint lege ruimte en waar eindigt het?
Je kunt lege ruimte op zich niet waarnemen als een ding,
je kunt er alleen maar weet van hebben
doordat er waarneembare objecten in verschijnen.
Stel je eens een leeg universum voor, zonder planeten en sterren.
Zou je enig idee hebben van ruimte of tijd?
Het bestaan van ruimte kan niet direct worden gekend,
het kan alleen indirect worden afgeleid uit het bestaan
van de objecten die zich erin bevinden.
Zo is het ook met bewustzijn.
Je kunt het niet tot een object van waarneming maken,
want het is het waarnemen zelf!
Dit waarnemen is je diepste essentie, dit is wat je bent.
Dit soort taalgebruik kan overigens heel misleidend zijn,
want zodra er sprake is van een Jij die bewustzijn is,
dan creëren die woorden onmiddellijk alweer een idee
van een afgescheiden iemand wiens identiteit bewustzijn is of stilte.
Taal is eigenlijk geen geschikt medium om de waarheid
over jezelf over te brengen,
taal zal altijd verwarring en dualiteit creëren.
En toch doe ik maar een poging.
Er is niet iemand die bewustzijn is, er is alleen maar bewustzijn,
er is alleen maar eenheid, en binnen die open ruimte
van bewustzijn kan het idee verschijnen een afgezonderd persoon te zijn.
De persoon kan worden gekend,
maar bewustzijn zelf kan niet worden gekend.
Het bestaan van bewustzijn kan slechts worden afgeleid
uit de aanwezigheid van gedachten en andere sensaties
die erin verschijnen,
net zoals je het bestaan van lege ruimte alleen maar kunt afleiden
uit de objecten die erin verschijnen.
Je kunt jezelf, als bewustzijn, feitelijk dus niet kennen,
je kunt alleen maar weten wat je niet bent:
alle waarneembare sensaties.
Weten wie je bent betekent dus vooral dat je inziet wat je niet bent.
(Erik van Zuydam)
vrijdag 18 september 2015
Diep vertrouwen
Jij, zoals je bent, bent precies goed.
Je gelaat, lichaam, naam, achternaam,
Voor jou zijn ze precies goed.
Of je nu arm of rijk bent,
Je ouders, je kinderen,
Je schoondochter, je kleinkinderen,
Ze zijn voor jou allemaal precies goed.
Geluk, ongeluk, vreugde en zelfs verdriet.
Voor jou, zijn ze precies goed.
Het leven dat je geleid hebt is goed noch slecht,
Voor jou is het precies goed.
Of je nu naar de hel gaat of het Reine Land,
Waar je ook gaat, het is precies goed.
Niets om over op te scheppen,
niets om zich schuldig over te voelen,
Niets boven, niets beneden.
Zelfs de dag en de maand waarop je sterft,
Zelfs deze zijn precies goed.
Het leven waarin je wandelt met Amida,
Het kan op geen enkele manier niet precies goed zijn.
Wanneer je je leven aanvaardt als precies goed,
Dan begint zich een diep vertrouwen te openen.
Je gelaat, lichaam, naam, achternaam,
Voor jou zijn ze precies goed.
Of je nu arm of rijk bent,
Je ouders, je kinderen,
Je schoondochter, je kleinkinderen,
Ze zijn voor jou allemaal precies goed.
Geluk, ongeluk, vreugde en zelfs verdriet.
Voor jou, zijn ze precies goed.
Het leven dat je geleid hebt is goed noch slecht,
Voor jou is het precies goed.
Of je nu naar de hel gaat of het Reine Land,
Waar je ook gaat, het is precies goed.
Niets om over op te scheppen,
niets om zich schuldig over te voelen,
Niets boven, niets beneden.
Zelfs de dag en de maand waarop je sterft,
Zelfs deze zijn precies goed.
Het leven waarin je wandelt met Amida,
Het kan op geen enkele manier niet precies goed zijn.
Wanneer je je leven aanvaardt als precies goed,
Dan begint zich een diep vertrouwen te openen.
(Taitetsu Unno)
zaterdag 12 september 2015
Liefde is levensenergie
We vinden vaak dat we niet genoeg liefde krijgen.
Dit is een weerspiegeling van het feit dat we zelf niet liefhebben,
dat we niet weten hoe we ons vermogen om liefde te voelen moeten aanspreken.
Liefde is geen activiteit, het is niet iets wat je doet voor of met elkaar.
In liefde is er geen object of subject.
Liefde is er wanneer de dualiteit object-subject afwezig is,
Dit is een weerspiegeling van het feit dat we zelf niet liefhebben,
dat we niet weten hoe we ons vermogen om liefde te voelen moeten aanspreken.
Liefde is geen activiteit, het is niet iets wat je doet voor of met elkaar.
In liefde is er geen object of subject.
Liefde is er wanneer de dualiteit object-subject afwezig is,
wanneer er geen 'tweeheid' is.
Het gevoel dat er niet genoeg van ons gehouden wordt
is in feite hetzelfde als onze behoefte aan liefde.
Het is in feite het verlangen naar opheffing van de afgescheidenheid
Als we de aard van ons denken en ons ego hebben ontdekt,
Het gevoel dat er niet genoeg van ons gehouden wordt
is in feite hetzelfde als onze behoefte aan liefde.
Het is in feite het verlangen naar opheffing van de afgescheidenheid
waarin onze ego's bestaan.
Dat opheffen vindt niet ineens plaats wanneer iemand van ons gaat houden.
Het vindt ook niet ineens plaats wanneer wij van iemand anders gaan houden.
Liefde kent geen oorzakelijk verband.
Ze kan niet worden gecreëerd, beoefend of onderwezen.
We kunnen nauwgezet onderzoeken wie we zijn en in onszelf
We kunnen nauwgezet onderzoeken wie we zijn en in onszelf
de structuur van afgescheidenheid en verdeeldheid ontdekken
die eigen is aan denken, herinnering en ego.
We kunnen alles loslaten en stil worden.
Liefde, de vitale energie en expressie van het leven, is heel.
Het denken kan deze energie niet benaderen.
Met woorden is zij niet te vangen.
Deze energie van heelheid kan niet voor een bepaald doel
worden aangewend of worden gescheiden.
Wij zijn haar en zij is ons.
Dit is niet het antwoord op onze vraag, het is het wegvallen van de vraag.
Als we de aard van ons denken en ons ego hebben ontdekt,
kan het gebeuren dat we door deze poort gaan en in de stilte terechtkomen.
We hebben een wereld van versplintering achtergelaten
en er een betreden die heel is, maar ook leeg.
Bij afwezigheid van een benoemer zijn er ook geen namen.
Bij afwezigheid van een subject is er ook geen object. Dit is leegte.
Het egocentrum functioneert niet langer.
Het egocentrum functioneert niet langer.
Omdat niets deze energie wegzuigt is er een enorme hoeveelheid vitaliteit.
En omdat er geen barrières zijn stroomt de creativiteit overvloedig.
Uit dit oneindige reservoir van stilheid stroomt de levensenergie
die zich in en door ons uitdrukt.
Deze energie is niet onderhevig aan de wetmatigheid van oorzaak en gevolg.
Deze energie is niet onderhevig aan de wetmatigheid van oorzaak en gevolg.
Daarom kunnen we niets zeggen over de aard ervan.
Ze laat zich niet ontleden of manipuleren door het denken.
We zijn niet degenen die deze energie ervaren of ontdekken.
Wij zijn deze energie - tot expressie komend, zich manifesterend,
zichzelf onderzoekend en uiteenvallend.
(Steven Harrison)
zondag 6 september 2015
In mijn einde is mijn begin
In het Begin van alle Beginnen
was de Ledige Ruimte van het Ledige
- het Nameloze.
En in het Nameloze was de Ene
- zonder lichaam en zonder vorm.
Deze Ene
- dit Wezen waaraan allen hun bestaan ontlenen -
is de Levende.
Uit de Levende komt het Vormloze, het Ongedeelde.
Uit het zijn van dit Vormloze vloeit alle Bestaan voort
en ieder Bestaan naar gelang van zijn innerlijke principe.
Dit is Vorm. Hier omhelst en voedt het lichaam de geest.
De twee werken tezamen als één;
zij openbaren hun karakters, die in elkaar overlopen.
Dit heet Natuur.
Hij die de Natuur gehoorzaamt,
keert via Vorm en Vormloos terug naar de Levende.
En in de Levende bevindt zich het Onbegonnen Begin.
De versmelting van het Onbegonnen Begin
met de Levende is Gelijkheid.
De Gelijkheid is het Ledige en het Ledige is oneindig.
De vogel opent zijn bek en zingt;
daarna sluit de bek zich weer tot stilte.
Zo ontmoeten ook de Natuur en de Levende
elkaar in het Ledige.
Zoals het sluiten van de vogelbek na zijn lied.
Hemel en aarde vallen samen in het Begin
dat Onbegonnen is, en alles is dwaasheid,
alles is onbekend,
alles is als het stamelen van de gek;
alles is zonder verstand!
Gehoorzamen is als het sluiten van de vogelbek
en terugvallen op het Onbegonnen Begin.
was de Ledige Ruimte van het Ledige
- het Nameloze.
En in het Nameloze was de Ene
- zonder lichaam en zonder vorm.
Deze Ene
- dit Wezen waaraan allen hun bestaan ontlenen -
is de Levende.
Uit de Levende komt het Vormloze, het Ongedeelde.
Uit het zijn van dit Vormloze vloeit alle Bestaan voort
en ieder Bestaan naar gelang van zijn innerlijke principe.
Dit is Vorm. Hier omhelst en voedt het lichaam de geest.
De twee werken tezamen als één;
zij openbaren hun karakters, die in elkaar overlopen.
Dit heet Natuur.
Hij die de Natuur gehoorzaamt,
keert via Vorm en Vormloos terug naar de Levende.
En in de Levende bevindt zich het Onbegonnen Begin.
De versmelting van het Onbegonnen Begin
met de Levende is Gelijkheid.
De Gelijkheid is het Ledige en het Ledige is oneindig.
De vogel opent zijn bek en zingt;
daarna sluit de bek zich weer tot stilte.
Zo ontmoeten ook de Natuur en de Levende
elkaar in het Ledige.
Zoals het sluiten van de vogelbek na zijn lied.
Hemel en aarde vallen samen in het Begin
dat Onbegonnen is, en alles is dwaasheid,
alles is onbekend,
alles is als het stamelen van de gek;
alles is zonder verstand!
Gehoorzamen is als het sluiten van de vogelbek
en terugvallen op het Onbegonnen Begin.
(Thomas Merton - naar Zhuangzi)
Abonneren op:
Posts (Atom)