Krokussen - III

Wolken - XX

De zoektocht naar het absolute

We hebben denk ik allemaal het gevoel dat er meer is, iets groters. 

Als kind spelen we met de mysterieuze concepten 

van oneindigheid en eeuwigheid. 

Soms stellen we onszelf vragen over God of over de dood. 

Ik was niet godsdienstig opgevoed, dus ik had geen specifieke 

opvattingen over het leven na de dood. 

Ik dacht er vaak over na hoe het zou zijn om dood te zijn, 

nooit meer bewust te zijn, voor eeuwig. 

Dat is een beangstigende gedachte.

Een deel van ons is altijd aan het vragen en zoeken. 

Wie ben ik, waar ga ik heen, waar gaat dit allemaal over, 

waarom ben ik hier? 

Als we veel over dat soort dingen nadenken, 

worden we inderdaad bang.

Het is niet alleen heimwee, we kunnen dat zoeken en vragen 

ook zien als een verlangen naar heelheid en vervulling. 

Voor sommige mensen is het een verlangen naar perfectie. 

Voor anderen, zoals in mijn geval, 

gaat het om bevrijding, om vrij worden. 

Voor sommige mensen is het waarheid met een grote W 

of het Goddelijke of God, het absolute of de werkelijkheid. 

Voor anderen is het verlichting of ontwaken.

Er zijn vele namen voor deze Waarheid, die het transcendente is. 

We gebruiken veel woorden om het ongrijpbare te (be)grijpen. 

Het probleem is dat het ongrijpbaar is omdat er voor grijpen 

twee dingen nodig zijn: iets wat gegrepen wordt en iemand die grijpt. 

En de werkelijkheid is niet twee, ze is niet dualistisch. 

Ze is niet grijpbaar, ze is voorbij dat wat grijpt 

en dat wat gegrepen wordt. 

Daarom is het onmogelijk haar te grijpen.

Daarom hebben we niets aan onze gebruikelijke manier van zoeken 

als we aan een zoektocht naar het absolute beginnen. 

We moeten op een of andere manier de dualiteit overstijgen. 

Er zijn tot nu toe twee manieren bekend waarop dat kan gebeuren: 

door goddelijke genade - als we bij het zoeken (of niet zoeken) 

worden geraakt door het Goddelijke - of door continue inspanning, 

jaren van zoeken, meditatie, gebed, net zolang totdat we er op 

een gegeven moment, per toeval, door ons karma, ineens zijn.

Als we er zijn, realiseren we ons dat we er altijd al geweest zijn. 

Dit is ons thuis, en we zijn nooit weggeweest. 

Deze bewustzijnstoestand is altijd aanwezig en altijd toegankelijk. 

Als dit bewustzijn in ons ontwaakt, is dat niet meer en niet minder 

dan ons realiseren wie we werkelijk zijn.

(Dennis Genpo Merzel)

Wolken - XIX

Het is lente

Alleen door stil gewaarzijn

Alleen door stil gewaarzijn kunnen we 
lichamelijk en geestelijk veranderen. 
Deze verandering is volkomen spontaan. 
Als we moeite doen om te veranderen 
doen wij niet meer dan onze aandacht 
van het ene niveau, van het ene ding, 
naar het andere verplaatsen. 

We blijven in een vicieuze cirkel ronddraaien. 
Dit brengt slechts energie van het ene punt 
over naar het andere. 
Daardoor blijven we steeds heen en weer slingeren 
van lijden naar genot, waarbij het ene 
onvermijdelijk terugvoert naar het andere. 

Alleen levend stilte, stilte zonder dat iemand 
probeert stil te zijn, is in staat de conditionering 
die wij in biologische, emotionele en psychische zin 
hebben ondergaan teniet te doen. 
Er is geen controleur, niemand die kiest,  
geen persoonlijkheid die keuzes maakt. 
Bij keuzeloos leven krijgt de situatie 
de ruimte om zich te ontvouwen. 

Je pakt niet één aspect ten koste van het andere, 
want er is niemand die iets pakt. 
Wanneer je iets begrijpt en ernaar leeft 
zonder dat je vastzit aan de formulering, 
lost wat je hebt begrepen op in je openheid. 
In deze stilte vindt verandering vanzelf plaats, 
wordt het probleem opgelost en eindigt dualiteit. 

Jij blijft achter in je gelukzaligheid waarin 
niemand iets heeft begrepen en niets is begrepen. 

(Jean Klein)

Landschap met wolken - XXXXII

Beeld

Wilfried Jacops

Het lege boek

Als je niets weet, heb je niets te zeggen.
Je innerlijke boek is leeg.
Het boek met al je antwoorden en oplossingen.
Al je constateringen en conclusies.
Al je waarheden en zekerheden.

Niets staat erin.
Niets heb je te zeggen.
Zelfs niet dat je niets te zeggen hebt.
Zelfs niet dat je innerlijke boek leeg is.
Zelfs niet dat...

Is jouw innerlijke boek leeg?
Niet bijna leeg maar helemaal?
Zelfs van leegte ontdaan?
Hyperleeg zogezegd?

Heb je echt niets meer te zeggen?
Zelfs niet dat de waarheid niet bestaat?
Zelfs niet dat er geen antwoorden zijn?
Zelfs niet dat je het allemaal niet meer weet?
Zelfs niet dat...
Zeker weten?
Nee?

Dan mag je jezelf 'verduisterd' noemen.
Verduisterd ja.
Of wou je dit soms 'verlicht' noemen?

Je zegt het maar.
Als je het maar niet opschrijft.
Waarom niet, vraag je nog?
Omdat je boek dan niet meer leeg zou zijn...
Dummy!

(Hans van Dam)

dummy

1. het lege boek

2. iemand wiens boek leeg is

Zonsondergang aan zee - XXIII

Zeegezicht - XXXXVII

Alles is nu

Een plotseling wantrouwen tegen zijn zintuigen
en de ogenschijnlijk zo stevig gefundeerde stoffelijkheid
van de buitenwereld vlamde als een bliksemschicht,
uit het diepst van zijn ziel brekend,
voor een moment in hem op, en,
als het ware de sleutel vormend tot de geheimenissen
van dergelijke onverklaarbare gebeurtenissen
(of een mens die hij gezien had
nu van vlees en bloed was of een geest, een schim)
schoot hem te binnen wat hij als kind al had geleerd:
dat het licht van bepaalde,
onbegrijpelijk ver verwijderde sterren van de melkweg
zeventigduizend jaar nodig heeft om de aarde te bereiken
en dat men daarom - als er verrekijkers zouden bestaan
die sterk genoeg waren om deze hemellichamen
dicht voor ogen te brengen -
daarboven gebeurtenissen zou kunnen aanschouwen,
zó werkelijk en zó waarachtig
alsof ze zich zo juist voltrokken hadden,
terwijl deze gebeurtenissen al sinds zeventigduizend jaar
in het rijk van het verleden verzonken waren.

In de oneindige uitgestrektheid van het heelal moest dus
- een werkelijk verpletterende gedachte -
iedere gebeurtenis die eenmaal geboren was,
eeuwig als beeld, in het licht bewaard, blijven bestaan.
Er is dus - ook al ligt het buiten het bereik
van het menselijke vermogen -
een mogelijkheid, concludeerde hij,
om het verleden terug te halen.
Alsof de verschijning van de oude jood voor de lessenaar
op de een of andere manier met deze wet
van een spookachtige terugkeer samenhing,
werd deze plotseling
een schrikaanjagende werkelijkheid voor hem.

(Gustav Meyrink)

Ondersteboven

Klankschaal - LXVIII

Er is slechts de waarheid

Er is slechts de waarheid.
Hoe zouden we die, hoe dan ook, niet kunnen zien?
Er is immers niets anders?
Wat we ook op dit moment weten, 
in het tijdloze nu, is de waarheid.
De kenner, de kennis en het kennen zijn één
en deze eenheid is de levende waarheid.
Een tel later komt er een nieuwe gedachte op die zegt:
'Ik wist zojuist dit en dat' en deze nieuwe gedachte 
verlaagt de non-duale waarheid tot 'dit' of 'dat,'
een object gekend door een beperkt subject: 
de persoonlijke essentie.

Deze nieuwe gedachte is als zodanig ook de waarheid.
Er is geen denker van deze gedachte in het nu; 
gedachte, denker en denken zijn één, 
zoals steeds en wij hebben het nu nooit verlaten.
Hoe konden we?
Net zo onbeduidend als het begrip 
'gerealiseerd persoon' is het begrip 
'ongerealiseerd persoon.'
Als u 'ongerealiseerd' bent, impliceert dit 
dat u niet weet wat realisatie is.
Als u niet weet wat realisatie is,
hoe weet u dan dat u niet gerealiseerd bent?

Misschien gaat u ontdekken dat u altijd 
gerealiseerd bent geweest
en net als een man getrouwd met twee vrouwen
- waarvan de eerste goddelijk en onsterfelijk,
de tweede menselijk en vergankelijk is - ,
tegelijkertijd leeft op twee niveaus:
het relatieve niveau van subject-object relaties
en het absolute tijdloze niveau van zuiver, 
niet duaal bewustzijn.

In de tussentijd kunt u zich beter niet verlustigen
in dualiserende gedachten als 'gerealiseerd' 
en 'niet gerealiseerd,' om eens en voorgoed 
van al deze onjuiste begrippen af te komen
die voortkomen uit de onjuiste notie 
dat we een persoonlijk wezen zijn
en ze in het vervolg geen gelegenheid 
meer te geven om in de geest op te komen.

Deze houding zou men 'leven in overeenkomst 
met iemands diepste inzicht' kunnen noemen.

(Francis Lucille)