zondag 30 juni 2013
Wat is hier?
Wat is hier?
Ga nergens naar toe nu,
want in welke richting je ook gaat,
de wereld is overal en je zegt:
‘Nee, ik wil daar niet naar toe gaan,
ik kom er juist vandaan.’
Doe nu niets.
Het is niet een doen.
Je hebt al genoeg gedaan.
Je bent hier.
Geef gewoon alle intenties op en blijf stil.
En ga niet in je hoofd.
Laat het je niet onrustig maken.
Je hebt het nu gepasseerd.
‘Vast zitten’ is iets wat alleen maar
met het denken te maken heeft.
Er is iets wat nooit kan vast zitten.
Het kent dit woord of concept niet.
Het kan nooit ergens heen gaan.
Het is eerder dan ieder concept
en het is tijdloos.
De waaktoestand kan het niet raken.
De droomtoestand kan het niet beïnvloeden.
De diepe slaap toestand kan het niet veranderen.
Het is wie je bent, je werkelijke natuur en wezen.
En Het hoeft niet te verschijnen met trompetgeschal.
Het hoeft niet op een zonnige dag te komen.
Het kan niet vertrekken, omdat het nooit kwam.
Het is tijdloos hier.
Dit, Het openbaart zich.
Het wordt geopenbaard.
Het is een openbaren van zichzelf aan zichzelf
in de vorm van puur Zijn.
Weet, jij bent Dit.
(Mooji)
maandag 24 juni 2013
Lieverd
ik moet van je gedroomd hebben lieverd
voordat ik je kende
ook al herinner ik me m'n droom niet
en was je om te zien de eerste bron van waar ik voortdurend zou drinken
ik moet op je gewacht hebben lieverd
totdat ik jou kende
ook al kort je het wachten met leven met velen met anderen
met mijn eenzame zelf
ik moet door de goden geliefd zijn geworden lieverd
zodat ik jou zou ontmoeten
in die steeds groter wordende vriendenkring van stadsnomaden binnenstebuitenmensen
ik moet van je gehouden hebben lieverd
met hart en ziel
vanaf het eerste moment vuur en vlam
de broze tederheid van het geluk dat me opwacht
lieverd je hebt m'n wereld veranderd
leeuwen liggen naast lammeren
je bent m'n derde oog en ook het lichaam waarin ik uiteindelijk verzink
geest en ziel waard en trouw
eerlijk en door daad naast en met mij paraat
in het grote avontuur
dezelfd dingen tegelijkertijd voelen en denken lieverd
buiten hetzelfde willen doen of wel van plan zijn lieverd
de stappen die je zet
de woorden in je mond
het spiegelend naakt
die godin in haar gewaad
die hand in het mijne
niet bang voor ons beide
dat komt van ons alleen
het geluk ligt voor ieder mens op straat
het is de liefde
die we samen doen stralen
het is de stem
die ons samenzijn klinkt
en alles straalt schittert en blinkt
het paradijs bestaat
deze woorden voor jou
en de hele wereld mag over onze schouders
meelezen meekijken met een stem die de haat aan diggelen slaat
en tot voorbij het einde verder gaat
mijn stem mag met mij een heel leven mee
en ik moet van je gedroomd hebben
voordat ik jou kende
voordat ik je kende
ook al herinner ik me m'n droom niet
en was je om te zien de eerste bron van waar ik voortdurend zou drinken
ik moet op je gewacht hebben lieverd
totdat ik jou kende
ook al kort je het wachten met leven met velen met anderen
met mijn eenzame zelf
ik moet door de goden geliefd zijn geworden lieverd
zodat ik jou zou ontmoeten
in die steeds groter wordende vriendenkring van stadsnomaden binnenstebuitenmensen
ik moet van je gehouden hebben lieverd
met hart en ziel
vanaf het eerste moment vuur en vlam
de broze tederheid van het geluk dat me opwacht
lieverd je hebt m'n wereld veranderd
leeuwen liggen naast lammeren
je bent m'n derde oog en ook het lichaam waarin ik uiteindelijk verzink
geest en ziel waard en trouw
eerlijk en door daad naast en met mij paraat
in het grote avontuur
dezelfd dingen tegelijkertijd voelen en denken lieverd
buiten hetzelfde willen doen of wel van plan zijn lieverd
de stappen die je zet
de woorden in je mond
het spiegelend naakt
die godin in haar gewaad
die hand in het mijne
niet bang voor ons beide
dat komt van ons alleen
het geluk ligt voor ieder mens op straat
het is de liefde
die we samen doen stralen
het is de stem
die ons samenzijn klinkt
en alles straalt schittert en blinkt
het paradijs bestaat
deze woorden voor jou
en de hele wereld mag over onze schouders
meelezen meekijken met een stem die de haat aan diggelen slaat
en tot voorbij het einde verder gaat
mijn stem mag met mij een heel leven mee
en ik moet van je gedroomd hebben
voordat ik jou kende
(Simon Vinkenoog)
woensdag 19 juni 2013
Over de hond en zijn staart
Elk zoeken wordt voorafgegaan door je eerste inzicht.
Dat eerste inzicht is dat je bent.
Dat je bewust bent.
Niets meer en niets minder.
Al je zoeken wordt voorafgegaan door de essentie;
met andere woorden, wat je zoekt ben je al.
Zoals je nu bezig bent, ben je als een hond
die zijn eigen staart achterna rent.
Door in te gaan op jouw voorstellen, door naar je te luisteren,
geef ik je een duwtje, waardoor je nog harder
achter je eigen staart aan gaat hollen.
Dus probeer ik de cirkelgang te doorbreken
door niet in te gaan op je meningen.
Maar jij staat erop dronken te worden van het ronddraaien
en je daarna te verbazen over je draaierigheid
en hoe dat nu toch kan.
Wat ik je duidelijk wil maken is dat je
wat je bent nooit en te nimmer kunt vinden.
Dat kun je nooit tot object maken.
Dat hele zoeken is gebaseerd op waan.
Je zoekt omdat je denkt 'iets' te kunnen vinden.
En dat betekent dat je ophoudt met zoeken.
Misschien is dat niet wat je wilt,
misschien wil je een alibi om nog jarenlang
met allerlei fratsen door te kunnen gaan.
Misschien was je daar niet voor gekomen.
De waarheid is zo ongelooflijk simpel, zo evident,
dat je er bijna altijd overheen kijkt.
Maar zolang je niet werkelijk overtuigd bent,
kun je natuurlijk niet anders dan doorgaan met zoeken.
Je kunt ook weggaan, boos desnoods,
of met een fijn mondje van
'Ik denk dat ik het nu wel begrepen heb',
maar zolang je het niet helemaal gezien hebt,
kun je niet anders dan doorgaan met zoeken,
op welke manier dan ook.
Dat eerste inzicht is dat je bent.
Dat je bewust bent.
Niets meer en niets minder.
Al je zoeken wordt voorafgegaan door de essentie;
met andere woorden, wat je zoekt ben je al.
Zoals je nu bezig bent, ben je als een hond
die zijn eigen staart achterna rent.
Door in te gaan op jouw voorstellen, door naar je te luisteren,
geef ik je een duwtje, waardoor je nog harder
achter je eigen staart aan gaat hollen.
Dus probeer ik de cirkelgang te doorbreken
door niet in te gaan op je meningen.
Maar jij staat erop dronken te worden van het ronddraaien
en je daarna te verbazen over je draaierigheid
en hoe dat nu toch kan.
Wat ik je duidelijk wil maken is dat je
wat je bent nooit en te nimmer kunt vinden.
Dat kun je nooit tot object maken.
Dat hele zoeken is gebaseerd op waan.
Je zoekt omdat je denkt 'iets' te kunnen vinden.
En dat betekent dat je ophoudt met zoeken.
Misschien is dat niet wat je wilt,
misschien wil je een alibi om nog jarenlang
met allerlei fratsen door te kunnen gaan.
Misschien was je daar niet voor gekomen.
De waarheid is zo ongelooflijk simpel, zo evident,
dat je er bijna altijd overheen kijkt.
Maar zolang je niet werkelijk overtuigd bent,
kun je natuurlijk niet anders dan doorgaan met zoeken.
Je kunt ook weggaan, boos desnoods,
of met een fijn mondje van
'Ik denk dat ik het nu wel begrepen heb',
maar zolang je het niet helemaal gezien hebt,
kun je niet anders dan doorgaan met zoeken,
op welke manier dan ook.
donderdag 13 juni 2013
Het verhaal over deze weg
Het verhaal over deze weg kan kort zijn.
We kunnen het wel lang maken, wel blijven
praten tegen elkaar en tegen de tijd, maar
geen enkel verhaal is dat ene, waarin we
ergens vandaan gingen en ergens aankwamen.
Laat ons eens praten over de dingen waarover
we dat niet konden en nooit zullen kunnen:
we hebben het huis verlaten, en keren terug,
maar onderweg groeit het gras de weg dicht.
En ook zo is het niet, ook dit verhaal doodt
de tijd niet, er is een ander verhaal,
maar dat is oneindig veel korter.
We kunnen het wel lang maken, wel blijven
praten tegen elkaar en tegen de tijd, maar
geen enkel verhaal is dat ene, waarin we
ergens vandaan gingen en ergens aankwamen.
Laat ons eens praten over de dingen waarover
we dat niet konden en nooit zullen kunnen:
we hebben het huis verlaten, en keren terug,
maar onderweg groeit het gras de weg dicht.
En ook zo is het niet, ook dit verhaal doodt
de tijd niet, er is een ander verhaal,
maar dat is oneindig veel korter.
(Rutger Kopland)
dinsdag 4 juni 2013
Gehechtheid
Een wereld zonder gehechtheid is onleefbaar. Stel je voor, dat een moeder zich niet zou hechten aan haar kind, dat kinderen zich niet zouden hechten aan hun ouders, dat geliefden zich niet zouden hechten aan elkaar, dat een mens zich niet zou hechten aan zijn lijf, zijn kracht, zijn status, zijn huis en haard. Een wereld van onthechting zou een onmenselijke wereld zijn. Toch wordt gehechtheid vaak als een probleem ervaren, niet in de laatste plaats door mensen die zich bezighouden met religie, levensbeschouwing en geestelijke groei. Gehechtheid beperkt mijn innerlijke vrijheid, verstoort mijn geestelijke rust, verduistert mijn immanente helderheid. Ze is als een blok aan mijn been en ze beperkt mijn blikveld. Gehechtheid is iets smoezeligs waar ik vanaf moet komen om geestelijk te kunnen groeien.
Het is nog erger dan dat. Gehechtheid doet pijn. Ik weet dat hetgeen waaraan ik me hecht me eens zal ontvallen. En als het me ontvalt, dan is het leed niet te overzien. Dan kan ik mijn geestelijke groei wel op de lange baan schuiven. Tenzij ik geloof dat geestelijke groei ligt in mijn lijden. De angst voor de pijn die aan gehechtheid kleeft, kan een kruideniersmentaliteit bij me losmaken. Ik ga rekenen met mijn leven. Ik denk: ‘Als ik me nu niet hecht, heb ik er later ook niet zo’n last van en ik kan me ongestoord wijden aan mijn geestelijke ontwikkeling. Mezelf hechten aan iets of iemand is vergeefse moeite. Het verschaft een tijdelijk geluk en ik verkies het eeuwige boven het vergankelijke.’
Stel dat ik deze kruideniersmentaliteit volg en onthechting in praktijk breng, hoe denk ik dan de laatste barrière te slechten: het onthechten van mijn gehechtheid aan onthechting? En stel dat dit me lukt, kijk, waar kom ik dan terecht? Wat mij betreft is een onthecht bestaan een bestaan dat zich hecht tot aan de pijngrens. Een bestaan dat het breekbare innig omarmt, investeert in kortstondig geluk, zijn energie verspilt aan nutteloze, begerenswaardige zaken en dat de open wond draagt als het door het noodlot wordt geslagen. Een onthecht leven is een leven dat zwelgt in zijn tijdelijke bezit en krijst als een baby als dit bezit hem wordt ontnomen. Het is een leven dat niet is te onderscheiden van dat van talloos veel miljoenen; het oogt helemaal niet spiritueel. En dat klopt, want het hecht zich niet aan spirituele idealen en ideeën over spiritualiteit. Het leeft zijn leven zoals het is, een leven van taaie gehechtheid, diep ingesleten patronen, massieve fixaties en onverbiddelijke neurosen.
Wat mij betreft volgt onthechting op de zwaar bevochte realisatie dat je leven goed is zoals het is. Niets meer aan doen. Alles zo laten. En geniet ervan.
(Maurice Knegtel)
Abonneren op:
Posts (Atom)