vrijdag 28 december 2012
Weiger niet te zijn wat je wel bent
Dat wat je bent, je ware wezen, heb je lief;
wat je ook doet, doe je voor je eigen geluk.
Dát te kennen, dat te vinden, lief te hebben,
is je diepste verlangen.
Sinds onheuglijke tijden heb je van jezelf gehouden,
maar nooit op een intelligente manier.
Stel je lichaam en je geest op een intelligente manier
in dienst van het Zelf — dat is genoeg.
Wees je eigen Zelf trouw
Wees je eigen Zelf trouw
en houd onvoorwaardelijk van jezelf.
Doe niet alsof je net zoveel
van anderen houdt als van jezelf.
Zolang je niet gerealiseerd hebt
dat ze één zijn met jezelf, kun je niet van ze houden.
Pretendeer niet te zijn wat je niet bent
en weiger niet te zijn wat je wel bent.
Je liefde voor anderen is niet de oorzaak,
maar het gevolg van zelfkennis.
Een deugd kan zonder zelfkennis nooit echt zijn.
Als je zonder een spoor van twijfel weet
Als je zonder een spoor van twijfel weet
dat een en hetzelfde leven stroomt door alles wat is,
en dat jijzelf dat leven bent,
dan houd je natuurlijk en spontaan van alles en allen.
Als het je duidelijk wordt hoe diep
en compleet je liefde voor jezelf is,
dan weet je ook dat ieder levend wezen
en de hele schepping deel uitmaken van die liefde.
Maar als je iets ervaart als van jou gescheiden,
kun je er niet van houden,
want dan ben je er bang voor.
Vervreemding veroorzaakt angst
en angst versterkt vervreemding.
Dat is een vicieuze cirkel.
Alleen zelf-realisatie kan die doorbreken.
Richt je daarop, onvoorwaardelijk.
(Shri Nisargadatta Maharaj)
zaterdag 22 december 2012
Kennendheid
Het ontglipt me
maar zie
het is ook hier,
midden in het ontglippen
kan het me nooit ontglippen.
Als het Kennen realiseert
dat het Kennen niet kan Kennen
stopt het zoeken naar Kennen
valt Kennen in Zichzelf terug.
Zij zoekt niet meer en vindt
in alle vormen Zichzelf;
zij is het zien van alle open deuren
naar het deurloze.
Dus als men naar de Liefde vraagt
dan leidt er geen weg heen;
dan is het Liefde Zelf die vraagt
naar de Liefde die het al is.
Het kind raapt iets op,
de wereld bestaat niet meer,
alleen dit sieraad: Liefde
raapt Zichzelf op.
maar zie
het is ook hier,
midden in het ontglippen
kan het me nooit ontglippen.
Als het Kennen realiseert
dat het Kennen niet kan Kennen
stopt het zoeken naar Kennen
valt Kennen in Zichzelf terug.
Zij zoekt niet meer en vindt
in alle vormen Zichzelf;
zij is het zien van alle open deuren
naar het deurloze.
Dus als men naar de Liefde vraagt
dan leidt er geen weg heen;
dan is het Liefde Zelf die vraagt
naar de Liefde die het al is.
Het kind raapt iets op,
de wereld bestaat niet meer,
alleen dit sieraad: Liefde
raapt Zichzelf op.
(Joost Lips)
maandag 17 december 2012
Hoe moet ik het Zelf bereiken?
Er is niet zoiets als het bereiken van het Zelf.
Als het Zelf bereikt kon worden zou dat betekenen dat het Zelf
niet hier en nu is, maar dat het nog verkregen moet worden.
Wat men nieuw verkrijgt zal men ook weer verliezen.
Dus zal het niet van blijvende aard zijn.
Wat niet van blijvende aard is,
is het niet waard nagestreefd te worden.
Dus zeg ik dat het Zelf niet wordt bereikt.
Jij bent het Zelf, jij bent Dat al.
Het punt is dat je onwetend bent omtrent je goddelijke staat.
Onwetendheid verdringt het zuivere Zelf
dat gelukzaligheid is en trekt er een sluier over.
Het streven is er alleen op gericht
om deze sluier van onwetendheid te verwijderen,
die niets anders is dan onjuiste kennis.
Die onjuiste kennis is de onjuiste vereenzelviging
van het Zelf met het lichaam, het denken, enzovoort.
Deze valse vereenzelviging moet verdwijnen,
en dan blijft alleen het Zelf over.
Daarom is realisatie voor iedereen mogelijk.
Realisatie maakt geen onderscheid tussen de aspirant-zoekers.
Het is de twijfel of je in staat bent tot realisatie te komen
en de gedachte van 'ik-ben-niet-gerealiseerd'
die zelf die belemmeringen vormen.
Wees ook vrij van deze belemmeringen.
Als het Zelf bereikt kon worden zou dat betekenen dat het Zelf
niet hier en nu is, maar dat het nog verkregen moet worden.
Wat men nieuw verkrijgt zal men ook weer verliezen.
Dus zal het niet van blijvende aard zijn.
Wat niet van blijvende aard is,
is het niet waard nagestreefd te worden.
Dus zeg ik dat het Zelf niet wordt bereikt.
Jij bent het Zelf, jij bent Dat al.
Het punt is dat je onwetend bent omtrent je goddelijke staat.
Onwetendheid verdringt het zuivere Zelf
dat gelukzaligheid is en trekt er een sluier over.
Het streven is er alleen op gericht
om deze sluier van onwetendheid te verwijderen,
die niets anders is dan onjuiste kennis.
Die onjuiste kennis is de onjuiste vereenzelviging
van het Zelf met het lichaam, het denken, enzovoort.
Deze valse vereenzelviging moet verdwijnen,
en dan blijft alleen het Zelf over.
Daarom is realisatie voor iedereen mogelijk.
Realisatie maakt geen onderscheid tussen de aspirant-zoekers.
Het is de twijfel of je in staat bent tot realisatie te komen
en de gedachte van 'ik-ben-niet-gerealiseerd'
die zelf die belemmeringen vormen.
Wees ook vrij van deze belemmeringen.
(Sri Ramana Maharshi)
dinsdag 11 december 2012
Als het denken zijn gedachten gelooft...
Als het denken zijn gedachten gelooft, benoemt het wat niet benoemd kan worden en probeert het dat werkelijkheid te maken door het een naam te geven. Het gelooft dat zijn namen waar zijn, dat er daarbuiten een wereld is die afgezonderd is van hemzelf. Dat is een illusie.
De hele wereld wordt geprojecteerd. Als je je afsluit en bang bent, lijkt de wereld vijandig; als je houdt van wat is, is alles in de wereld je dierbaar. Binnen- en buitenkant zijn altijd eender - het zijn weerspiegelingen van elkaar. De wereld is het spiegelbeeld van jouw denken.
Als je je eigen gedachten niet gelooft ben je vrij van het oerverlangen: de gedachte dat de realiteit anders zou moeten zijn dan ze is. Je krijgt inzicht in het woordeloze, het ondenkbare. Je begrijpt dat je alle mysteries alleen maar zelf hebt gecreëerd. In werkelijkheid is er niets mysterieus. Alles is zo helder als glas. Alles is eenvoudig omdat er eigenlijk niets is. Het enige wat er is, is het verhaal dat nu verschijnt. En zelfs dat niet.
Uiteindelijk is 'mysterie' precies hetzelfde als 'manifestatie'. Alleen bekijk je het vanuit een nieuw gezichtspunt. De wereld is een optische illusie. De wereld ben jij, verward en ongelukkig of gelukzalig en vredig. Uiteindelijk is 'verlangen' gelijk aan 'vrij van verlangen'. Verlangen is een geschenk; verlangen gaat over opmerken.
Alles gebeurt vóór jou, niet mét jou.
De hele wereld wordt geprojecteerd. Als je je afsluit en bang bent, lijkt de wereld vijandig; als je houdt van wat is, is alles in de wereld je dierbaar. Binnen- en buitenkant zijn altijd eender - het zijn weerspiegelingen van elkaar. De wereld is het spiegelbeeld van jouw denken.
Als je je eigen gedachten niet gelooft ben je vrij van het oerverlangen: de gedachte dat de realiteit anders zou moeten zijn dan ze is. Je krijgt inzicht in het woordeloze, het ondenkbare. Je begrijpt dat je alle mysteries alleen maar zelf hebt gecreëerd. In werkelijkheid is er niets mysterieus. Alles is zo helder als glas. Alles is eenvoudig omdat er eigenlijk niets is. Het enige wat er is, is het verhaal dat nu verschijnt. En zelfs dat niet.
Uiteindelijk is 'mysterie' precies hetzelfde als 'manifestatie'. Alleen bekijk je het vanuit een nieuw gezichtspunt. De wereld is een optische illusie. De wereld ben jij, verward en ongelukkig of gelukzalig en vredig. Uiteindelijk is 'verlangen' gelijk aan 'vrij van verlangen'. Verlangen is een geschenk; verlangen gaat over opmerken.
Alles gebeurt vóór jou, niet mét jou.
(Byron Katie)
dinsdag 4 december 2012
De bron
Bron is het enige.
Al wat verschijnt, is bron.
Alles wat zich aandient is altijd en uitsluitend
het verschijnen van bron
- het ogenschijnlijke heelal, de ogenschijnlijke wereld,
het lichaam en het denken, gevoelens,
het gevoel van afgescheidenheid
en het zoeken naar verlichting.
Het is allemaal het ene dat zich aandient als twee
- het niet-iets dat verschijnt als alles.
Het theater van de zoektocht
heeft volstrekt geen betekenis of doel;
het is een droom aan het ontwaken.
Er is geen diepere intelligentie
die een bestemming beraamt,
en nergens, op welk niveau dan ook
is er een keuze aan de gang.
Niets wordt geboren en niets sterft.
Niets gebeurt.
Maar dit, zoals het is,
nodigt de ogenschijnlijke zoeker uit
zijn oorsprong te herontdekken.
Wanneer niet-iemand de uitnodiging aanneemt,
wordt de bron gezien als enige -
de niet veroorzaakte, onveranderlijke, onpersoonlijke stilte
van waaruit onvoorwaardelijke liefde overvloeit
en vreugde schept in al wat is.
Een wonderbaarlijk mysterie.
Al wat verschijnt, is bron.
Alles wat zich aandient is altijd en uitsluitend
het verschijnen van bron
- het ogenschijnlijke heelal, de ogenschijnlijke wereld,
het lichaam en het denken, gevoelens,
het gevoel van afgescheidenheid
en het zoeken naar verlichting.
Het is allemaal het ene dat zich aandient als twee
- het niet-iets dat verschijnt als alles.
Het theater van de zoektocht
heeft volstrekt geen betekenis of doel;
het is een droom aan het ontwaken.
Er is geen diepere intelligentie
die een bestemming beraamt,
en nergens, op welk niveau dan ook
is er een keuze aan de gang.
Niets wordt geboren en niets sterft.
Niets gebeurt.
Maar dit, zoals het is,
nodigt de ogenschijnlijke zoeker uit
zijn oorsprong te herontdekken.
Wanneer niet-iemand de uitnodiging aanneemt,
wordt de bron gezien als enige -
de niet veroorzaakte, onveranderlijke, onpersoonlijke stilte
van waaruit onvoorwaardelijke liefde overvloeit
en vreugde schept in al wat is.
Een wonderbaarlijk mysterie.
(Tony Parsons)
 |
| http://www.samsarabooks.com/ |
Abonneren op:
Posts (Atom)