De muis in de tredmolen

Het ego is als een muis in een tredmolen. 

De muis gelooft werkelijk dat zij ergens naartoe gaat, maar zij draait alleen maar rond. 

Zij heeft niet door dat er ook een bestaan mogelijk is buiten de tredmolen. Zij ziet alleen de tredmolen. 

Zij ziet alleen maar haar eigen droom waarin er iets bereikt moet worden. 

Zo is ook de zoektocht van het ego naar vervulling ergens in de toekomst slechts een mentale droom.

Je bent simpelweg op zoek naar vervulling binnen je eigen denken.

Dat redt je nooit, want dat kún je niet. De tredmolen van het zelf zal dat nooit toelaten.

De tredmolen is het aan tijd gebonden denken, met als enige doel te blijven draaien, te blijven streven.

Dit bedrieglijke, afgescheiden droom-zelf komt voort uit - en wordt aangespoord door -

een gevoel van gemis, gebaseerd op het denken.

Dat gevoel van gemis voedt een mentale, op de toekomst gerichte projectie die, 

omdat je nooit je doel zult bereiken, op haar beurt weer dat gevoel van gemis voedt. 

Het enige wat je doet is het najagen van je eigen gedachten die je voor de werkelijkheid aanziet. 

Dit voortdurend najagen van je eigen gedachten is waanzin. 

Er is niets mis met doelstellingen, mits het huidige moment altijd voorop blijft staan. 

Als je echter via ideeën over de toekomst die in het huidige moment opkomen, 

erachter wilt komen wie of wat je bent, heb je het stralende mysterie - jijzelf - 

tot een verzameling gedachten gereduceerd. 

Je geeft je over aan een op het ik gerichte droom die het gevoel van gemis in stand houdt. 

Dit gevoel zal de misleidende zoektocht naar jezelf blijven aanwakkeren in het denken,

totdat er duidelijk wordt gezien wat die zoektocht is: een droom die rond het ik draait.

Zie je hoe idioot deze zoektocht is? Zie je hoezeer je altijd resultaat wilt?

Dringt het tot je door dat je jezelf niet in de tijd kunt vinden?

Het enige wat je ooit zult vinden is een herschikking van gedachten in je hoofd. 

Als je denkt dat je verdrietig bent, dan identificeer je je simpelweg met een reeks verdrietige gedachten. 

Als je meent geluk te hebben gevonden, dan hecht je aan gelukkige gedachten. 
Het denken is een verhaal. 

Dit klinkt logisch, is het niet, jij bent niet een idee of een aantal ideeën. 

Wordt het niet eens tijd dat je dit heel goed beseft?

Wordt het niet eens tijd om te kijken of werkelijk geluk en vervulling te vinden zijn

voorbij de droom waarin je iets moet worden - voorbij de droom van het zelf?

Dat is namelijk zo!

(Scott Kiloby)

Scott Kiloby - Liefdes stille transformatie

http://www.samsarabooks.com/