uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je ik daar lijdt, terwijl
je zelf op afstand blijft.
Die afstand blijft. Te erg
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Onechtheid blijft. Onechtheid
schijn je te bestrijden, schijn je
te kunnen bestrijden ,
met zwerfkatterigheid.
Als geldgebrek te erg wordt, schijn je
uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je ik op straat slaapt, terwijl
je zelf in een hotel verblijft.
Die straat blijft. Te arm
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Onthechting blijft. Onttrekt zich
onderdak aan je, schijn je
geen huis te willen, wil
zwerfkatterigheid.
Als knal te hard is schijn je
uit jezelf te kunnen stappen, te
kijken hoe je sterft, terwijl
je zelf, vreemd, in veiligheid.
Het vreemde blijft. Sterven
wil zeggen: dit is geen werkelijkheid.
Of wel, en dan ben ik niet echt.
Het vreemde blijft. Het vreemde
blijft je begeleiden, schijn je
niet te kunnen bestrijden,
schijnt je bij elke stap één
zwerfstapsprong voor te zijn.
(Judith Herzberg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten