Wolken

Bij het beschrijven van wolken
zou ik me erg moeten haasten -
al na een fractie van een ogenblik
zijn het niet meer die wolken, maar andere.

Het is wolken eigen
om zich nooit te herhalen
in vorm, nuances, houding of compositie.

Niet bezwaard door enige herinnering
zweven ze moeiteloos boven de feiten.

Wat heb je aan ze als getuigen, waarvan dan ook -
ze waaien ogenblikkelijk naar alle kanten.

Vergeleken met de wolken
lijkt het leven gefundeerd te zijn,
haast bestendig, bijna eeuwig.

Naast wolken
lijkt zelfs een steen een broeder
op wie je kunt bouwen,
maar zij, ach: verre, wispelturige nichtjes.

Laat de mensen maar leven, als ze dat willen,
en daarna doodgaan, ieder op zijn beurt,
zij, de wolken, hebben met heel
dat vreemde gedoe
niets te maken.

Boven jouw hele leven
en het mijne, dat nog niet heel is,
paradeerden en paraderen ze in pracht en praal.

Ze zijn niet verplicht met ons te sterven.
Ook ongezien zullen ze verder zwerven.

(Wislawa Szymborska)