zondag 30 september 2007
Iets schrijven ...
Iets schrijven en het
achter je laten,
het is slechts een droom.
Als we wakker worden weten we:
er is zelfs niemand om het te lezen.
achter je laten,
het is slechts een droom.
Als we wakker worden weten we:
er is zelfs niemand om het te lezen.
(Ikkyu)
Leegte hier, leegte daar
Leegte hier, leegte daar,
maar het oneindige heelal
is altijd zichtbaar om je heen.
maar het oneindige heelal
is altijd zichtbaar om je heen.
(Hsin Hsin Ming)
Ik heb de witte water-lelie lief
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...
(Frederik van Eeden)
zaterdag 29 september 2007
Hoe zal ik dit uitleggen...
Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.
(Rutger Kopland)
Verder
I
Nu we weten dat we verdwaald zijn
blijft ons alleen deze plek.
Regen, tot aan de horizon regen
en een zee van grijs-groene heuvels,
golven van bos na bos.
II
Onze kaarten hebben we achtergelaten,
ergens, niet boos, niet weemoedig:
ze vertelden ons wat we al wisten,
waar we vandaan kwamen.
Niet waar we waren.
III
Op het punt nu van verder te gaan
en niet weten hoe, niet weten
van het geritsel, de geuren, het duister
onder de bomen, het geschreeuw
in de verte,de verdwijnende
sporen, van niets weten
wat het betekent.
IV
Onze gezichten zijn koud en strak,
glad van de regen, alsof we huilen.
Het is geen huilen,
het zijn regen en huid.
V
Grijs-groene golven van bos na bos,
daarin zullen we verdwijnen.
Daaruit zullen we terugkeren,
maar dat zullen wij niet meer zijn.
Wie dat zijn weet niemand.
Nu we weten dat we verdwaald zijn
blijft ons alleen deze plek.
Regen, tot aan de horizon regen
en een zee van grijs-groene heuvels,
golven van bos na bos.
II
Onze kaarten hebben we achtergelaten,
ergens, niet boos, niet weemoedig:
ze vertelden ons wat we al wisten,
waar we vandaan kwamen.
Niet waar we waren.
III
Op het punt nu van verder te gaan
en niet weten hoe, niet weten
van het geritsel, de geuren, het duister
onder de bomen, het geschreeuw
in de verte,de verdwijnende
sporen, van niets weten
wat het betekent.
IV
Onze gezichten zijn koud en strak,
glad van de regen, alsof we huilen.
Het is geen huilen,
het zijn regen en huid.
V
Grijs-groene golven van bos na bos,
daarin zullen we verdwijnen.
Daaruit zullen we terugkeren,
maar dat zullen wij niet meer zijn.
Wie dat zijn weet niemand.
(Rutger Kopland)
vrijdag 28 september 2007
donderdag 27 september 2007
Het felste rood en geel
Het felste rood en geel, het zachtste goud,
het einde van doorgloeide zomerdromen.
Er is gegeven en er wordt ontnomen:
de warmte wijkt, de nachten strak en koud.
het einde van doorgloeide zomerdromen.
Er is gegeven en er wordt ontnomen:
de warmte wijkt, de nachten strak en koud.
(K.H.R. de Josselin de Jong)
woensdag 26 september 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)