Ons leven is uiteindelijk
onze eigen verantwoordelijkheid.
Er zijn vele dingen waarover
we geen zeggenschap hebben
en waarvoor we niet verantwoordelijk zijn.
Maar we zijn verantwoordelijk voor hoe
we op omstandigheden reageren.
En uitsluitend onze reactie bepaalt
of die omstandigheid ten goede
of ten kwade wordt gekeerd.
Vaak reageren we automatisch,
door in de verdediging te gaan
of innerlijk in elkaar te krimpen
in plaats van creatief op een mens
of een situatie te reageren.
Gedachteloze reacties brengen zelden
begrip of intimiteit tussen mensen teweeg.
Aangezien we allemaal
naar intimiteit hunkeren,
kan het ons voordeel opleveren
om het erop te wagen
te leren hoe we onszelf
uit die automatische piloot krijgen
en bewust onze reactie kunnen kiezen.
Wanneer we bewust en creatief
onze respons leren kiezen,
zijn we vrijer om een leven
van voortdurende groei
en meer geluk op te bouwen.
(Sue Putton Thoele)
De meesten van ons zullen moeten toegeven
dat we piekmomenten hebben gekend,
die zo ver buiten de tijd stonden
dat verleden en toekomst leken weg
te smelten in vergetelheid.
Verloren in een zonsondergang;
totaal opgaand in het spel van maanlicht
op het water van een zwarte, peilloos diepe vijver;
weggedreven uit het zelf en de tijd
in de vervoerende omhelzingen van een geliefde...
Wie heeft nooit het tijdloze ervaren?
Wat hebben al deze ervaringen gemeen?
Het lijkt alsof in al die ervaringen
de tijd is opgeschort,
omdat we volledig opgaan in het huidige moment...
Het huidige moment is een tijdloos moment,
en een tijdloos moment is een eeuwig ogenblik -
een moment dat verleden noch toekomst kent,
voor noch na, gisteren noch morgen.
Opgaan in het huidige moment
betekent dus een duik in de eeuwigheid,
een door de spiegel stappen
in de wereld van het Ongeborene en het Onsterfelijke.
(Ken Wilber)
